مسكراتى كه در اصل مايع باشند ، چه كم باشند و چه بسيار ، مگر در شراب كه در قطره آن سى دلو كفايت مىكند هر چند افضل در اين مورد نيز كشيدن تمام آب چاه است ، و همچنين است حكم در مورد منى و خون حيض و استحاضه و نفاس و در مورد ميت گاو نر و شتر ، چه نر باشد و چه ماده ، و آب انگورى [1] كه به جوش آمده باشد و دو ثلث آن نرفته باشد و براى عرق جنب از حرام و عرق شتر جلال [2] و سگ و خوك هرگاه زنده بيرون بيايند بنابر احتياط ، و فضله و بول غير مأكول اللحم حتى انسان ، غير از بول [3] صبى و مرد - هر چند استحباب كشيدن تمام آب در آنها وجيه و خوب است - و همچنين است براى بول و فضله و خون نجس العين و براى افتادن فيل [4] و كافر ، هرگاه در آن بميرند يا زنده از آن بيرون آيند و نيز ساير نجاساتى كه نص در آنها وارد نشده باشد و داخل در منصوص نشوند هر چند به فحوى .
دوم : كشيدن يك كر آب است براى مردن اسب و قاطر و الاغ و گاو ماده .
سوم : كشيدن هفتاد دلو است براى مردن انسان مسلم چه مرد باشد و چه زن ، چه بالغ باشد و چه طفل .
چهارم : كشيدن پنجاه دلو است براى ريخته شدن [5] خون بسيار از

[1] محقق خراسانى : بنا بر نجاست آب انگور در اثر جوشيدن ، و گذشت كه اقوى طهارت است .
[2] محقق خراسانى : بنابر نجاست ، اين دو داخل در ما لا نص فيه است .
[3] محقق خراسانى : و اكتفا به سى دلو مى توان كرد چنانچه مى توان اكتفا به اين دو در فضله و بول و ساير حيوانات نمود .
[4] محقق خراسانى : اظهر اكتفا نمودن به كشيدن هفتاد دلو است .
[5] محقق خراسانى : اقوى اكتفا نمودن به چهل بلكه سى دلو است .

28