مستحبات اذان و اقامه مستحب است كه در حال گفتن اذان شخص اطمينان ( آرامش ) داشته باشد و سخن نگويد ورو به قبله بايستد و آخر هر فصل آن توقف كند و حرف آخر فصولى را كه در آنها لفظ جلاله باشد خوب ظاهر كند ، چه در اذان و چه در اقامه و همچنين در حال گفتن اذان دو انگشت خود را بر دو گوش بگذارد و اگر مؤذن مرد باشد صداى خود را بلند كند و ما بين اذان و اقامه فاصله اندازد اگر چه به برداشتن يك قدم و يا به تسبيح گفتن باشد ، و از طرفى نيز مستحب است كه مؤذن اذان اعلامى عادل و بينا و وقت شناس باشد و بر موضع بلندى بايستد و همچنين مستحب است كه ديگران با شنيدن اذان و اقامه آن را حكايت كنند ، و زنان مى توانند از اذان به تكبير و شهادتين اكتفا كنند بلكه به شهادتين تنها نيز مى توانند اكتفا كنند و از اقامه مى توانند به " الله أكبر " و " أشهد أن لا إله إلا الله و أن محمدا عبده ورسوله " ، اكتفا كنند و مسافر و كسى كه تعجيل داشته باشد مىتواند اذان و اقامه را يك فصل يك فصل بگويد .
( مسأله 732 ) : اذانى كه ما بين دو نماز ساقط است در صورت عدم فاصله ميان دو نماز است و خواندن نافله هر چند ايجاد فاصله بين دو نماز مى نمايد ولى مسقط اذان دوم نيست .
( مسأله 733 ) : هرگاه شخصى وارد مسجدى شد كه امام و مأمومين در آن مشغول خواندن نماز و يا در تعقيبات نماز باشند و شخص بخواهد كه نماز

231