دهم باز خون ديد و پاك شد ، تمام ده [1] روز نفاس بوده و هر گاه اوّل ، مثلا خون نديد و روز پنجم خون ديد و روز دهم قطع شد پنج روز اوّل پاك بوده و پنج روز آخر را نفاس حساب كند .
مسأله 259 - هر گاه خون نفاس بعد از تولد تمام طفل تا ده روز قطع شد ، نفاسش همان است و هر گاه از ده روز تجاوز كند غير صاحب عادت عددية [2] ده روز بگيرد نفاسش را و صاحب عادت عدديه عادتش را بگيرد و احوط تا ده روز است و احوط [3] ديگر قضاء كردن نماز بعد از عادتش است .
مسأله 260 - هر گاه خون نفاس در بين ده روز قطع شد و ضعيفه غسل كرد و روزه گرفت ، در بين ده روز باز خون ديد ، معيّن است بر او افطار ، خواه صاحب عادت باشد و قبل از انقضاى عادتش باشد يا غير ذات العادة [4] باشد و اگر بعد از عادتش باشد ، احوط اتمام صوم است و بعد قضاء كند [5] و همچنين است حكم نمازش . [6] مسأله 261 - منتهاى نفاس ده روز است ، اگر چه اولى رعايت احتياط [7] است تا هيجده روز به جمع نمودن ميان احكام استحاضه و نفاس .
مسأله 262 - هر گاه زن دو طفل زايد ، بعد از تولد طفل دويّم ، اول اعتبار ده روز

[1] - ( يزدى ) احوط در پاكى ميان دو خون جمع است ما بين احكام طاهر و نفساء .
[2] ( شيرازى ) بلكه تا هيجده روز على الاحوط .
[3] ( ميرزا ) اين احتياط ترك نشود .
[4] ( يزدى ) پس اگر از ده روز تجاوز نكرد تمام نفاس است و الَّا غير ذات العادة ده روز را نفاس قرار دهد و ذات العادة رجوع به عادت كند و در نقاء متخلَّل مراعات احتياط كند .
[5] ( يزدى ) اگر از ده روز تجاوز نكند و امّا نماز ، پس مطلقا قضاء ندارد مگر نكرده باشد و از ده تجاوز كند .
[6] ( صدر ) و اگر نماز كرد ديگر قضائى لازم نيست .
[7] ( شيرازى ) گذشت كه در غير ذات العادة احوط است [ در حاشيهء مسألهء 259 ] ( خراسانى ) اين احتياط ترك نشود .

83