مسأله 249 - هر گاه به اعتقاد آن كه به قدر پنج ركعت باقى است ، اوّل نماز ظهر را كرد ، بعد معلوم شد كه وقت باقى نبوده ، باطل است نمازش ، هر دو را قضاء [1] كند ، اما فورا واجب نيست ، اگر چه احوط است .
مسأله 250 - هر گاه اعتقاد داشت كه وقت به قدر نماز دويّم است و نماز كرد ، بعد معلوم شد كه به قدر نماز اوّل هم بوده ، نماز ظهر را در آن وقت بكند به قصد قربت ، نه متعرّض ادا شود و نه قضاء بنا بر احوط .
مسأله 251 - سنّت است از براى حائض كه در وقت نماز با وضو در موضع پاكى يا مكان نمازش بنشيند و مشغول شود به تسبيح و تهليل و حمد خداوند و صلوات و تسبيحات اربع و تلاوت قرآن اگر چه در غير اين وقت كراهت دارد ، يعنى ثواب تلاوت كمتر مىباشد .
مسأله 252 - مكروه است از براى حائض خضاب كردن و قرآن همراه داشتن .

[1] - ( يزدى ) على الاحوط .

81