مسأله 208 - اگر خون مشتبه به نفاس شود مثل اين كه چيزى بيرون آيد و شك كند كه انسان است يا مبدأ انسان يا غير آن [1] حكم به حيض مىشود در صورت تحقّق شرايط حيض ، خصوصا [ اگر - ن ] در ايّام عادتش باشد .
مسأله 209 - خون قبل از نه سال حيض نيست ، استحاضه است اگر موجب غسل باشد [2] چون به تكليف رسد ، غسل بر او واجب مىشود ، براى عبادتش .
مسأله 210 - اگر شك در بلوغ داشته باشد و خون به صفت حيض باشد و شرايط حيض در آن موجود باشد ، آن خون حيض است و همين ، علامت [3] سبق بلوغ است [4] و اگر شك در يأس داشته باشد ، محكوم به حيض است با شرايط .
مسأله 211 - اگر خون مشتبه بيرون بيايد امتحان كند به نحوى كه خواهد ذكر شد و اگر امتحان ممكن نباشد آن چه حال سابقش بوده عمل كند چه حيض و چه قروح و چه استحاضه و اگر حال سابقش معلوم نباشد ، بهتر مراعات احتياط است به اين نحو كه آن چه بر حايض واجب است ترك آن ، آن را ترك كند و عمل به مستحاضه را نيز به جا آورد و اگر با تمكَّن از اختبار تشخيص نكرده نماز كرد نمازش باطل [5] است اگر چه معلوم شود كه خون حيض نبوده مگر آن كه ترك اختبار به جهت نسيان و غفلت و نحو آن باشد در اين صورت بر فرضى كه معلوم شود كه خون حيض نبوده ، نماز و روزه‌اش صحيح است .
مسأله 212 - بايد كه خون حيض سه روز متّصل باشد ، به اين معنى كه اگر هر وقت پنبه [6] بر دارد و لحظه اى صبر كند و بيرون آورد خون آلوده باشد اگر چه بيرون نيايد و اگر پاك باشد پنبه ، حيض نيست .

[1] - ( خراسانى ) احوط مراعات احكام نفاس است ايضا .
[2] ( خراسانى ) بلكه احوط به جا آوردن غسل است مطلقا به قصد ما فى الذمّه .
[3] ( خراسانى ) در علامت بودن اشكال است .
[4] ( خراسانى ) در صورتى كه خون ما بين حيض و استحاضه باشد .
[5] ( ميرزا ) على الاحوط . ( يزدى ) اگر قصد قربت از او متمشّى شده صحيح است .
[6] ( يزدى ) اتصال عرفى كافى است .

75