مسأله 1393 - هر گاه سگ شكارى را تلف كند ، چهل درهم نقره بدهد .
مسأله 1394 - هر گاه سگ پاسبان گوسفند [1] باشد ، يك گوسفند يا بيست درهم بدهد و اگر سگ پاسبان زراعت باشد يك گندم كه هفت من و نيم [2] تبريز و سه سير تبريز - و سه سير تبريز دوازده مثقال صيرفى است - بدهد .
مسأله 1395 - اگر حيوانى زراعت يا مال كسى را تفريط كند ، اگر صاحبش تفريط كرده در حفظ آن ، بايد غرامت بكشد . [3] مسأله 1396 - هر گاه كسى يكى را عمدا كشت ، او را عفو كنند ، يا به ديه مصالحه كنند ، علاوه بر غرامت ، بايد قاتل ، هر سه كفارهء [1] روزهء ماه مبارك رمضان را بدهد .
مسأله 1397 - هر گاه كسى قتل خطا يا شبه خطا [4] كند ، علاوه بر ديه بايد يكى از سه كفاره به ترتيب كه اول بنده آزاد كردن و آخر شصت مسكين طعام دادن است ، بدهد .
مسأله 1398 - امّا هر گاه كسى مؤمنى را بكشد به گمان [5] كافر حربى ، ديه لازم [6] نيست ، اما كفّاره لازم است .

[1] سه كفارهء روزهء رمضان عبارت است از : آزاد كردن برده ، دو ماه روزه گرفتن و به شصت مسكين طعام دادن .
[1] ( يزدى ) اقوى در اين و در سگ پاسبان حائط وجوب قيمت آن است .
[2] ( يزدى ) بلكه نه من و نيم تبريز و سه سير و چهارده مثقال .
[3] ( خراسانى ) اين مسأله تفصيلى دارد .
[4] ( خراسانى ) در شبه عمد اكثر چنين گفته‌اند و لكن در بعضى صورتش بعضى كفّاره قائل نشده‌اند . مسأله محتاج به تأمل است .
[5] ( يزدى ) و در دار الحرب .
[6] ( خراسانى ) اگر دار الحرب باشد بنا بر قول اكثر دارد و بعضى قائل به وجوب ديه شده‌اند ، مسأله محتاج به تأمل است .

323