گنجايش گذشتن عده داشته باشد ، كفايت مىكند قول او .
مسأله 944 - ضعيفه هر گاه يقين كرد كه شوهرش وفات كرده ، بعد از عدّه شوهر كرد بعد معلوم شد آن وقت شوهرش نمرده بود ، بايد از اين شوهر جدا شود و عده وفات شوهرش را نگاه دارد و بعد عدّهء اين شوهر را هم نگاه دارد ، بر اين شوهر حرام مؤبّد بودنش محل خلافست . [1] مسأله 945 - زن در عده محلل در خانهء شوهر اولى و خرجش با او باشد ضرر ندارد .
مسأله 946 - هر گاه مردى خدمتى بدون رضا به زن خود بفرمايد ، معصيت دارد اما زن نمىتواند اجرت از مال شوهر بر دارد اگر به قصد تبرع بود از روى حيا .
مسأله 947 - هر گاه ضعيفه حمل به حرام برداشت و عمدا او را سقط كرد ، گنه كار است اگر طفل مسلمان [2] باشد .
مسأله 948 - زنى كه مالك عبدى باشد محرم نيست به آن بنده .
مسأله 949 - مردى كه خرج زنى كه در عده هست بدهد به اميد و وعده آن كه بعد از عدّه اش او را عقد كند ، و عده و فعلش حرام [3] است اما بعد او را مىتواند عقد كند .
مسأله 950 - متعه مثل دائمى نيست كه بى اذن شوهر از خانه بيرون نرود ، مگر آن كه مانع حق زوج باشد .
مسأله 951 - هر گاه زوجه بفهمد بعد از عقد كه شوهرش مجنون يا خصى بوده يا مقطوع الذكر است اختيار فسخ دارد .
مسأله 952 - اگر زوج بعد از عقد فهميد كه زوجه اش يا جنون يا جذام يا برص يا قرن يا افضا يا اعمى است يا به شرط باكره عقد شده است و ثيّبه است ، فسخ

[1] - ( يزدى ) و اقوى حرمت ابديّه است .
[2] ( ميرزا - خراسانى ) كفايت مىكند اسلام مادرش .
[3] ( ميرزا ) اطلاق اين حكم محلّ تأمل است . ( يزدى ) در رجعيّه حرام است و در بائنه بدون تصريح ضرر ندارد .

246