به قصد آن كه صاع در او است بدهد ، ضرر ندارد .
مسأله 711 - فطره رمضان هر گاه نداد شخص بعد از وقت ، به قصد مطلق تصدق بدهد ، قربة إلى الله .
مسأله 712 - روزهء استيجار ، ترتيب لازم ندارد ، امّا اجير به جهت روزه يا نماز بايد عادل [1] باشد .
مسأله 713 - هر گاه شخص در اول تكليفش روزه را خورد از راه تقصير ، قضاء و كفّاره بر او واجب است .
مسأله 714 - هر گاه زنى مثلا هشت ماه خون نديد ، بعد ديد ، روز اوّل خورد روزه را و روز دويّم و سيّم پاك بود و خورد به خيال آن كه حيض است ، اگر جاهلهء قاصره بوده ، همين قضاء روزه را بگيرد و اگر مقصّره بوده ، كفّارهء دو روزه را بدهد احتياطا . [2] مسأله 715 - هر گاه شخص نداند چند روز روزهء قضاء بر ذمّه اش هست ، آن قدر كه مظنّه [3] دارد بگيرد و كفاره آن قدر كه علم دارد بدهد .
مسأله 716 - هر گاه شخص به گفتهء پدر يا مادر مثلا روزه گرفت و تقليد را نمىدانست اگر روزه‌اش مطابق اتّفاق افتاده ، صحيح است .
مسأله 717 - هر گاه شخص در روزهء واجب معيّن ارادهء سفر داشته باشد در شب ، پس اگر در روز تا از حدّ ترخّص بيرون نرفته افطار كند ، كفّاره بر او واجب مىشود . [4] مسأله 718 - روزهء واجب غير معيّن ، هر گاه پيش از ظهر قصد افطار كند ، تا افطار

[1] - ( ميرزا - يزدى ) دور نيست كه اگر اطمينان باشد به اين كه عمل صحيح به جا بياورد بشود او را اجير نمود ، لكن خلاف احتياط است .
[2] ( يزدى ) اقوى عدم وجوب كفاره است بر جاهل و لو مقصر باشد .
[3] ( ميرزا ) احوط تحصيل علم به برائت ذمه است در قضاء . ( يزدى ) احوط تحصيل علم به برائت ذمّه است .
[4] ( خراسانى ) اگر نرسد به حد ترخص قبل از ظهر ، و الَّا كفاره اولى و احوط است .

180