مسأله 668 - هر گاه بعد از سلام شك كند كه شكَّم چه شكَّى بوده ، دو ركعت نماز احتياط ايستاده و دو ركعت هم نشسته و دو سجدهء سهو به جا بياورد و نماز را اعاده كند بنا بر احتياط .
مسأله 669 - مقصود از شك ، مساوى بودن طرفين است ، اگر يك طرف ظن حاصل شود حكم يقين دارد در نماز بنا بر اقوى [1] و واجب است عمل به آن ، خواه متعلَّق به فعل باشد يا ترك آن ، يا متعلق به ركعت باشد [2] يا غير آن .
مسأله 670 - هر گاه عمل به مظنّه كرد ، بعد از آن شك ديگرى عارض شد ، عمل به شك كند .
مسأله 671 - هر گاه چند شك عقب يكديگر عارض شود ، شك اخير را بگيرد ، مثل آن كه ايستاده شك كرد ميان سه و چهار بنا گذاشته بر چهار بعد از سجدتين باز شك ميانه دو و چهار كرد بنا را بر چهار گذاشت بعد از تشهد شك ميانه دو و چهار كرد بايد بنا را بر اخير گذارد .
مسأله 672 - هر گاه شك كند اين كه عارض شده است شك است يا ظن ، [3] شك قرار دهد .
مسأله 673 - اگر شك كند كه آن چه پيش عارض شده است شك بود يا ظن ، شك قرار دهد .
مسأله 674 - در جاهايى كه تلافى دارد ، يعنى شكَّى كه موجب بطلان نشود ، اقلّ تروّى [4] كفايت مىكند و در غير آنها تروّى [5] كند تا از صورت نمازگزار بيرون رود بنا بر احتياط . [6]

[1] - ( خراسانى ) بخصوص عدد اخيرتين از رباعيّه و در غير آن اشكال است چنان كه گذشت .
[2] ( خراسانى ) اعتبار ظن در غير ركعات محل اشكال است . ( صدر ) مطلقا محتاج به مراجعه است .
[3] ( ميرزا ) الحال شكّ است . ( خراسانى ) لكن حكم شك زمان دوم را جارى كند .
[4] ( يزدى ) گذشت [ مسأله 661 ] .
[5] ( خراسانى ) اين مسأله گذشت [ مسأله 661 ] .
[6] ( صدر ) اين احتياط لازم نيست .

172