هفتم : شك ميان چهار و شش .
هشتم : آن كه نداند چند ركعت كرده است .
و هشت صورت ديگر باطل نيست ، در اين هشت صورت مسماى تروّى كافى است و بعد از آن اگر علم يا مظنّه اش به طرفى نرفت ، عمل شك را به عمل آورد به تفصيلى كه خواهد آمد :
اول : شك ميانه دو و سه بعد از اكمال سجدتين ، بعد از فكر بنا را بر سه مىگذارى و تمام مىكنى و بعد يك ركعت ايستاده نماز احتياط [1] كفايت مىكند .
دويّم : شك ميانه دو و سه و چهار بعد از اكمال سجدتين ، بنا را بر چهار مىگذارى و تمام مىكنى و بعد دو ركعت [2] ايستاده و دو ركعت هم نشسته به جا مىآورى .
سيّم : در ميانه دو و چهار بعد از سجدتين ، بنا را بر چهار مىگذارى و تمام مىكنى و بعد دو ركعت ايستاده به جا مىآورى . [3] چهارم : شك در ميانه سه و چهار هر جا كه باشد ، بنا را بر چهار مىگذارى و تمام مىكنى و بعد يك ركعت ايستاده يا دو ركعت نشسته كفايت مىكند اما دو ركعت نشسته افضل است .
پنجم : شك در ميانه چهار و پنج بعد از سجدتين ، بنا را بر چهار مىگذارى و تمام مىكنى ، بعد دو سجده سهو واجب به جا مىآورى ، اما در حال قيام فرو نشين و بنا را بر چهار گذار و تمام كن و يك ركعت ايستاده يا دو ركعت نشسته به جا آور ، كفايت [4] مىكند .
ششم : شك ميانه سه و پنج در حال قيام ، فرو مىنشينى و بنا را بر چهار مىگذارى و تمام مىكنى و بعد دو ركعت ايستاده به جا مىآورى .

[1] - ( يزدى ) دو ركعت نشسته هم كافى است ، لكن احوط يك ركعت ايستاده است . ( شيرازى ) يا دو ركعت نشسته و احوط جمع است با تقديم ركعت ايستاده .
[2] ( يزدى ) به تقديم اول بر دويّم .
[3] ( نجفى ) با تأخير دو ركعت نشسته احتياطا .
[4] ( خراسانى ) در باقى صور شك چهار و پنج ، بنا بر اقل بگذارد و نماز را تمام نمايد على الاقوى ، اگر چه احوط اعادهء نماز است .

170