شود و اگر ظاهر شود خطاى شخص و تمام نمازش در غير وقت شده اعاده كند و اگر چيزى از نمازش در وقت شده اگر چه همين سلام واجب باشد ، صحيح است .
مسأله 514 - با شك به دخول وقت بلكه ظنّ غير معتبر و نسيان به وقت ، نماز باطل است اگر چه بعضى هم در وقت شده باشد و غافل به مراعات وقت كه بعد از نماز ملتفت شود ، پس اگر تمام نمازش در وقت واقع شده صحيح است و همچنين جاهل به حكم ، اگر به قصد قربت نماز را به جا آورده باشد .
مسأله 515 - اگر در بين نماز بفهمد غافل و وقت معلوم نباشد بر او ، اعاده كند .
مسأله 516 - افضل آن است كه هر فريضه را در اوّل وقت فضيلت آن به جا آورند ، مگر نماز عصر روز جمعه و روز عرفه كه مستحب است زود بعد از نماز ظهر به جا بياورند و مستحب است تأخير نماز مغرب و عشا تا حاج به مشعر رسند و يا به جهت گرما يا عذرى ديگر تا حضور قلب حاصل شود و يا كسى كه منتظر جماعت باشد يا صائمى كه نفسش با او در منازعه باشد يا كسى كه ديگران منتظر آن باشند يا مستحاضهء كثيره كه به يك غسل دو نماز كند در وقت فضيلت ، يا مربّيهء طفل به جهت شستن يك مرتبه جامه اش را در شبانه روزى ، يا كسى كه دفع بول و غايط كند به خود يا كسى كه نماز قضاء دارد [1] تا آخر وقت يا كسى كه نافله گزار است ، پس تأخير اينها مستحب [2] است .
مسأله 517 - كسى كه عذر دارد و به اميد بر طرف شدن عذر است ، واجب است بر او تأخير نماز [3] از اول وقت آن .

[1] - ( ميرزا - يزدى ) و مشغول هم باشد .
[2] ( صدر ) استحباب در بعض آن چه ذكر شده است معلوم نيست .
[3] ( ميرزا - يزدى ) در تيمم ، واجب نيست تأخير .

138