فصل 18 در نيّت است مسأله 455 - هر گاه شخص بداند كه چه نمازى است كه اراده دارد به جا آورد ، به قصد قربت كفايت مىكند ، و لازم نيست كه به تفصيل اجزاى نماز را بداند و تصور كند ، بلكه كفايت مىكند تصوّر اجمالى .
مسأله 456 - اگر شخص ، اصل نماز را قصد واجب كند و اجزاى آن را كه نمىداند واجب است يا مستحب آن را به قصد قربت به جا آورد ، ضرر ندارد .
مسأله 457 - اگر خوب هم نداند بعضى از افعال صلاة را و كسى او را تعليم كند و او متابعت كند ، صحيح است نمازش و نيت به لفظ آوردن جايز است [1] و احوط ترك است .
مسأله 458 - با قصد ريا ، چه قبل [2] از نماز و چه در بين نماز و چه در اجزاى آن و چه در كل آن و چه در واجب آن و چه در اقوال مستحبّه آن باطل است [3] نماز ، اگر چه تابع قربت هم باشد ريا و اگر چه در اوصاف صلاة هم باشد ، مثل در مسجد

[1] - ( ميرزا ) مگر در نماز احتياط .
[2] ( ميرزا - يزدى ) يعنى چه از اوّل نماز .
[3] ( ميرزا ) احوط در اجزاى مندوبه ، اتمام و اعاده است در صورتى كه آن اجزاء از جهت ديگر باعث فساد نماز نشوند .

120