احتياطا قضاء كند .
مسأله 427 - شخص نماز شب را بر خود واجب كرد پيش از نصف شب [1] نمىتواند كرد ، اگر چه خوف بيدار نشدن هم داشته باشد و اگر چنان مىدانست كه وقت تنگ است تيمم كرد و نماز كرد و بعد معلوم شد كه وقت باقى است احوط اين است كه اعاده كند و اگر چهار ركعت كرده بود ، مثلا صبح شد ، باقى ديگر را تمام كند باكى نيست .
مسأله 428 - هر گاه ضعيفه جز لباس نجس پوشيدن چاره ندارد و نامحرم حاضر است ، با همان لباس نماز كند .
مسأله 429 - قطع نماز به جهت غيبت يا غنا يا حرامى ديگر با قدرت [2] جايز و به جهت ضرر كلى [3] مالى واجب است و به جهت ضرر جزئى جايز است .
مسأله 430 - هر گاه شخص شك كند كه اين نماز مغرب [4] است يا عشاء اگر در ركعت چهارم است به ركوع نرفته ، منهدم سازد و مغرب را تمام كند و الَّا همان عشاء را تمام كند و احتياطا هر دو را اعاده كند .
مسأله 431 - هر گاه كلمه اى ، مثلا از حمد يا سوره غلط خوانده شود و تكرارش منجر به وسواس شود آن قدر تكرار كند تا به شك برسد ، آن وقت ديگر تكرار نكند و اگر تكرارش وسواس باشد ، به همان قسم اكتفا كند و بگذرد .

[1] ( ميرزا ) يعنى عمل به نذر نيست . « 1 » [ = « 1 » ( شيرازى ) بلكه در صحت آن نيز اشكال است . ]
[2] ( صدر ) وجوب قطع با حصول شرايطش از منكر خالى از قوّهء نيست . ( يزدى ) بلكه گاهى واجب است .
[3] ( ميرزا - يزدى ) يعنى ضررى كه تحمّل آن جايز نباشد .
[4] ( ميرزا ) اگر نماز مغرب كرده است باطل است اين نماز و مراد صورتى است كه نماز مغرب را نكرده است ، پس نيّت مغرب كند و به نحوى كه مذكور است عمل مىكند و احتياط به اعاده را ترك نمىنمايد .

115