شد ، در بين نماز به خاطرش آمد ، نماز را قطع [1] كند و نماز احتياط را به جا آورد و اصل نماز را هم اعاده كند بنا بر احتياط .
مسأله 371 - اقوال مستحبى را هر گاه عمدا و اختيارا بى طمأنينه [ به ] [1] قصد خصوصيت به جا آورند ، احتياطا آن نماز را اعاده كند .
مسأله 372 - نماز در زمين و فرش و لباس غصبى از روى نسيان و جهل به موضوع كه غصب بودن باشد ، صحيح است .
مسأله 373 - جبهه به مهر رسيد بى اختيار بلند شد ، اگر مىتواند نگاه دارد و سجده اول حساب كند [2] و راست بنشيند و بعد به سجده دويّم برود و اگر دوباره بر مهر بى اختيار قرار گرفت ذكر سجده را قربة إلى الله بگويد و سجدهء اول حساب كند .
مسأله 374 - الله اكبر را هر گاه وصل بخوانند در اذكار همزه اش را ساقط كنند و هر گاه به وقف بخوانند ثابت بگذارند و همچنين الحمد لله را ، اما تكبيرة الاحرام را ، پس چيزى به او وصل نكنند تا همزه اش ساقط نشود .
مسأله 375 - با مطالبه و قدرت بر اداى دين فورى است اداى آن ، و اگر نداد و راضى نكرد طلبكار را با اداى آن ، آن چه نماز در وسعت وقت كرده قضاء كند بنا بر احتياط [3] و همچنين است در ادا نكردن خمس و زكات هم .
مسأله 376 - اسم پيغمبر شنيدن ، فورا صلوات فرستادن مستحب است ، اگر چه در نماز هم باشد .
مسأله 377 - جواب [4] سلام طفل مميز در نماز واجب است .

[1] در نسخه « ح » آمده است ولى در ساير نسخ « به » مىباشد و صحيح همين است .
[1] ( ميرزا - يزدى ) بلكه عدول به نماز احتياط نمايد اگر محل عدول باقى باشد و احوط اعاده نماز است بعد از اتمام .
[2] ( ميرزا - يزدى ) اگر مسمّاى وضع متحقّق شده باشد .
[3] ( يزدى ) لكن واجب نيست ( خراسانى ) مراعات اين احتياط لازم نيست .
[4] ( خراسانى ) احوط آن است كه به قصد جواب بگويد به آن قصد قرآن نمايد ، مثل سلام عليك .

105