فصل 78 در ضالَّه است مسأله 1293 - هر گاه حيوانى [1] صحيح در بيابانى در آب و علف بيابند ، مثل گوسفند و مثل آن ، جايز است گرفتن آنها را و اگر بداند كه محفوظ نيستند به قصد ملكيّت خود بگيرند جايز [2] است .
مسأله 1294 - هر گاه مالى به قدر درهم بيابد در آبادى يا در جاده بيابان يا در خانه خود كه احتمال مال خود نمىدهد و مأيوس است از پيدا شدن صاحبش و خود فقير باشد ، مىتواند تصرف كند كه صدقه بر نفس خود حساب كند [3] و هر گاه مأيوس از صاحبش نيست ، در جمعيّت مردم چون بازار و مسجد روزى دو دفعه تا يك هفته بعد هر هفته يك دفعه تا ماه بعد هر ماهى يك دفعه تعريف كند تا سال ، كفايت مىكند با صدق عرفى .
مسأله 1295 - هر گاه در بين سال مأيوس از صاحبش شده يا بعد از سال ، او خود مىتواند تصرّف كند به شرط آن كه از صاحبش مأيوس شده باشد يا تصدّق بدهد

[1] ( صدر ) اين مسأله تفصيلى دارد كه منافى با وضع حاشيه است .
[2] ( خراسانى ) لكن ضامن است .
[3] ( ميرزا ) احوط تصدق دادن است به غير « 1 » [ = « 1 » ( يزدى ) لكن تملك كردن بدون قصد صدقه جايز است . ] .

306