فصل 32 در احكام مسافر است مسأله 613 - مسافر بايد قصد طى كردن هشت فرسخ متّصل داشته باشد ، يا چهار فرسخ رفتن و چهار فرسخ بر گشتن در يك روز [1] يا در يك شب يا به قسمى كه شب فاصله نشود و هر گاه در بين چهار فرسخ شبى فاصله بشود ، احتياط جمع است مگر آن كه قصد ماندن ده روز تمام كند ، پس اتمام معين است .
مسأله 614 - امّا حد فرسخ ، سه ميل است ، هر ميلى چهار هزار ذراع است و هر ذراعى به كلفتى بيست و چهار انگشت و هر انگشتى به كلفتى هفت جو و هر جوى به كلفتى هفت مو از موهاى وسط يابو است ، هر گاه از اين مسافت چيزى كمتر باشد يا شك يا مظنّه در مسافت باشد ، نماز تمام است بلى در صورت مظنّه ، احوط جمع است و اگر ممكن شود تحصيل علم بدون عسر و حرج ، احوط [2] وجوب تحصيل است .
مسأله 615 - اگر در اثناى راه بفهمد كه مسافت هست اگر چه باقى ماندهء راه به قدر مسافت نباشد قصر [3] كند و ابتداى مسافت از بلدهاى كوچك يا متوسّط از

[1] - ( خراسانى ) على الاحوط ، اگر چه اكتفا به قصد مراجعت از ده روز است .
[2] ( خراسانى ) احتياط لازم نيست .
[3] ( صدر ) احوط جمع است .

159