فصل 17 در عدول است مسأله 392 - عدول نماز ظهر به عصر و مغرب به عشا و مختصى عصر به ظهر و مختصى عشا به مغرب و قضاء به ادا و قضائى كه ترتيب او [1] را اصلا نمىدانى به قضاء و مستحبى به واجبى و مستحبى به مستحبى جايز نيست مگر آن كه خواهى درك جماعت كنى يا در نماز ظهر جمعه يا نماز جمعه كه مىخواهى سوره جمعه يا منافقين بخوانى سهوا سوره ديگر بنا كردى مىتوانى [2] عدول كنى به مستحبى واجبى را .
مسأله 393 - نماز فرادى به جماعت عدول نمىتواند كرد ، مطلقا . [3] مسأله 394 - نماز عصر به ظهر و عشا به مغرب و ادا به قضاء و قضائى كه ترتيبش را بدانى به قضاء سابق و جماعت به فرادى عدول مىتوان كرد .
مسأله 395 - هر گاه نماز ظهر را كرده بود و سهوا ديگر نيت ظهر كرد باطل است ، عدول نمىتوان كرد .
مسأله 396 - هر گاه شخص ايستاده به قصد نماز معينى - خواه واجبى خواه

[1] - ( ميرزا ) و تكليف به مراعات ترتيب نيز نداشته باشى . ( يزدى ) با داشتن نيز ، جايز نيست مگر آن چه را مشغول شده يقينى باشد و الَّا به آن اكتفا كند .
[2] ( شيرازى ) هر گاه موقع عدول به اين دو سوره گذشته باشد .
[3] ( شيرازى ) على الاحوط .

109