اصداق آن كردند واو گفت مال غير است وشايد راضى نباشد ، بر او تسلطى ندارد مطلقا واگر دختر يا ولى او نمىدانستند كه مال غير است وپدر پسر داخل صداق كرد بايد از عهده قيمت آن به جهت دختر برآيد .
واما از مسأله سوم آن كه مجرد گفتن آن وارث ديگر كه چه مىشود ندهيد حصّه او از املاك از ملكيت او خارج نمىشود واثرى بر اين كلام مترتب نمىشود مگر اين كه به وجهى از وجوه ناقله شرعيه از بيع يا هبه يا صلح حصه او منتقل به ديگران شود بلى اگر بعد از گفتن اين عبارت ساير وراث در حضور آن وارث وبه اذن صريح املاك را قسمت نمايند وبعد از تقسيم به اذن آن وارث صيغه ناقله از صلح ومثل آن بر جميع خصوص ( حصص ) وارد شود او را تسلطى نخواهد بود . والله العالم ( 399 ) س 26 : بيان فرمايند كه هر گاه سلطان عصر حسب الفرمان لازم الاتباع آفتاب شعاع مقرر فرمايند كه هر ساله حاكم وصاحب اختيار محلَّى مبلغ معينى را به اشخاص چند از ارباب توقع به ايشان برسانند ومبلغ هفت تومان وپنج هزار دينار از وجه به جهت زيد مسطور داشته شده باشد ودر دستور العمل هم ثبت شده هر ساله زيد در وجه متوجهات ( ماليات ( ديوانى خود با كتاب دفتر خانه مباركه مجرى ومحسوب مىداشته است بعد از زمانى فرمان وظيفه مبلغ دوازده تومان وپنج هزار دينار رايج خزانه هم شرف اصدار [ يافته ] كه حاكم وصاحب اختيار آن محل مبلغ مزبور را به زيد مرحمت نمايد . بعد از چند مدت ديگر باز حسب الفرمان مطاع مبلغ پنج ( هفت ( تومان وپنج هزار وظيفه زيد كه مبلغ دوازده تومان وپنج هزار دينار بوده از سابق علاوه واضافه مىشد ودر همان فرمان در ذيل اسم زيد مرقوم مىگردد كه وظيفه سابق زيد مبلغ دوازده تومان وپنج هزار دينار ، واضافه سنه يوتئيل . . هفت تومان وپنج هزار دينار كه از دو بابت مبلغ بيست تومان رايج خزانه اند وفرمان مذكور مشترك بوده وبه همان فرمان مبلغ سى تومان وظيفه مستمرى به اسم عمرو ومبلغ سى تومان به

282