تخصيص عمومات وفاى به يمين داده مىشود چه محمول بر يمين شرعى است ، به قرينه ء مقام .
وامّا در نذر وعهد ، حقّ آن است كه اذن پدر شرط نيست وبدون اذن او منعقد مىشود وخلافى كه بعضى كرده اند اعتبار ندارد ودليل ايشان بسيار ضعيف است والله العالم .
( 357 ) س 3 : هر گاه كسى نذر كند كه هر روز صد مرتبه صلوات بفرستد يا هر پنجشنبه روزه بگيرد يا نحو آن ، هر گاه يك روز تخلَّف كند آيا نذر او بر هم خورده مىشود يا نه ؟
ج : ترك يك روز يا از راه سهو يا فراموشى ويا عذرى ديگر شرعى است يا عمداً بدون عذر است اگر از راه سهو يا عذر شرعى باشد نذر هم بر هم نمىخورد وبر حالت نذر باقى است بنا بر اصحّ زيرا كه اين صور داخل در صيغه ء نذر نيست پس همانا صيغه اين است كه در غير صورت عذر وفراموشى اين عمل را بكنم ، پس تخلفى از مقتضاى صيغه به عمل نيامده ودر مفاتيح وشرح آن از بعضى اصحاب بر هم خوردن نذر را در اين صورت نقل كرده ، وصحيح نيست وبسيارى از اخبار كه در خصوص افطار حائض ومريض ومسافر در روز نذر رسيده دلالت بر بقاء نذر دارند ، واگر عمداً وبدون عذر باشد ظاهر آن است كه نذر بر هم خورد وزياده از يك كفّاره بر او لازم نباشد ، وآن عمل در بعد از اين بر او واجب نباشد هم چنان كه مذهب مشهور است ، وبعضى ادّعاى اجماع بر آن كرده اند ، هم چنان كه در مفاتيح وشرح آن نقل كرده است ، به جهت اين كه از صيغه ء نذر وجوب همه ء امر ثابت شد ، وبعد از ارتفاع جزء تحصيل كلّ ممكن نيست ، ووجوب هر يك مستقلًا به نحوى كه به نذور متعدده باشد معلوم نيست بلكه عدم آن واضح است ، چه يك نذر بيش نيست ، پس با مخالفت يك جزء تحصيل منذور ممكن نيست ومخالفت نذر متحقّق شده .
پس اگر گفته شود كه : ظاهر از عامّ عموم افرادى است هم چنان كه در

250