به آن كه اذن او در ترك ، به جهت قرار دادن اجير كردنِ حج را در سال رابع بوده ، وبه قرار خود عمل نكرده مستأجر را مطالبه ء وجهى كه قرار داده بود مىرسد .
نظير اين مسأله است كه بعضى متعرّض شده اند كه هر گاه كسى به ديگرى گويد : امشب مرا مهمان كن ومن فردا شب تو را مهمان مىكنم وبعد از مهمانى شب اوّل مىتواند آن كس شب بعد را مهمانى نكند وليكن بايد از عهده ء وجه مهمانى اوّل برآيد .
واز اين قبيل است هر گاه زيد خانه اى به عمرو اجاره دهد به مدّت سه سال مثلًا ودر سال سوم زيد خواهش كند از عمرو كه اذن بده امسال من در خانه بنشينم ودر سال چهارم باز تو بنشين وعمرو راضى شود وزيد در سال سوم آنجا سكنى كند وبعد از انقضاء امتناع كند از نشستن عمرو در سال چهارم در اين صورت مىتواند امتناع كند وعمرو را اجرة المثل سال سوم مىرسد . والله أعلم .
( 343 ) س 5 : هل يجوز صراخ النّساءِ فى تعزية أبى عبد اللَّه عليه السلام فِى مقام يعلمن أنّ غير المحارم يسمع أصواتهنّ ؟ وهل يجوز لهنّ فى مثل ذلك المقام القول بالمراثي وقراءتها بأصوات عالية أم لا ؟
ج : اعلم أنّ فى جواز استماع صوت الأجنبيّة قولان :
أحدهما التحريم مطلقاً ، سواء أوجب التلذّذ وخاف معه الفتنة أم لا ونسب بعضهم إلى المشهور بين الاصحاب .
وثانيهما ان التّحريم مشروط بالتلذّذ أو خوف الفتنة وبه قطع الفاضل فى التذكرة واستجوده الشهيد الثّانى وصاحب الكفاية وهو الظَّاهر من صاحب المفاتيح ، حيث قيّد حرمة سماع صوتهنّ بالتلذذ والريبة ، وقيل : تردّد فى ذلك جملة من متأخّرى المتأخّرين .
دليل الأوّل أن صوت المرأة عورة .
ورواية الصّدوق فى المناهى ، وفيها قال : ونهى أن يتكلم المرأة عند غير

225