ج : هر گاه علم نداشته باشد كه خون به قدر درهم بغلى كه به قدر بند بالاى انگشت ابهام است رسيده [1] نماز صحيح است ، ولازم نيست علم به اين كه به قدر درهم نيست ، بلى اگر يقين كرد كه از قدر درهم زيادتر است يعنى آن خونى كه به بدن يا جامه رسيده بايد ازاله كند آن زيادتى را ونماز كند ، اما اگر در جامه يا بدن نباشد ، بلكه در دستمال باشد كه به موضع فصد بسته است ضرر به نماز ندارد هر قدر باشد ، واگر در اثناء نماز فصد گشوده شود وبدن يا جامه به زائد از درهم به خون آلوده شود اگر بتواند در بين نماز آن را ازاله كند بدون اين كه از قبله منحرف شود ، يا سخن بگويد ، يا فعل كثيرى كه صورت نماز را بر هم زند به جا آورد بايد چنان كند ، واگر نتواند نماز را قطع مىكند وتطهير مىكند ونماز را از سر مىگيرد . والله العالم .
( 12 ) س 12 : فصد مىكنم عصر روز ، وجهت نماز شام يا صبح مىخواهم وضو بگيرم ، وبدنم اين طرف وآن طرف فصد خون آلوده مىباشد ، دستمالى كه بر سر رگ بسته ام باز مىكنم ، از موضع فصد خون مىآيد وبند نمىشود تا دست يا پارچه اى بر موضع فصد نگذارند ، ودست تر هم بر موضع فصد نمىتوان ماليد جهت آمدن خون آيا در اين صورت وضو را ترك كنم وتيمم كنم ، ويا وضو بگيرم ودست يا پارچه كه بر موضع فصد است تر كنم يا آن موضع را تر كردن ضرور نيست ووضو صحيح است ، وخونى كه در اطراف فصد آلوده است جهت نماز شستن آن ضرور است ويا اين كه بودنش ضررى ندارد ؟ مرقوم فرماييد .
ج : اما در خصوص وضو : اگر اطراف فصد نجس باشد وشستن آن ممكن نباشد اينجا جاى تيمم است نه وضوى جبيره ، واگر شستن ممكن باشد احتياط آن است كه اطراف شسته شود وبر موضع فصد پارچه گذارده شود ووضوى جبيره گرفته شود كه روى آن پارچه مسح شود ، وتيمم هم كرده شود ، واما در

[1] در اصل : نرسيده .

19