تسبيح وتحميد مطلق يا تسبيح وتحميد فقط .
اين بود ملخّص آن چه در كتاب مستند الشيعه بيان شده است اگر مقبول است وبحثى بر آن وارد نيست فالمنة لله والشكر له واگر مردود است ومورد ابحاث فليس اول قارورة والانسان محل السّهو والنسيان خصوصاً من [ هو ] مبتلى بانواع عوائق خارجية وداخلية جسمانية وروحانية والعذر عند كرام الناس مقبول والسلام عليكم .
( 233 ) س 156 : بيان فرماييد كه هر گاه امام در ركعت دوم بدون تشهد خواندن به گمان ركعت اول برخيزد ومأموم به شك افتاد شاكاً متابعت امام نمايد وبعد از آن كه امام قنوت را خواند يقين كرد كه تشهد را نخوانده است وبىجا برخاسته است وبه نيت تشهد بنشيند ومأموم به خيال آن كه امام به ركوع مىرود ، به ركوع رود يقين به هم رساند در ركوع كه بىجا به ركوع رفته است وبايست بنشيند وركوع را بر هم زند ومتابعت امام كند در نشستن آيا نمازش صحيح است يا نه ؟
ج : چون مأموم شاك بود بر او بود متابعت امام اگر چه امام ساهى باشد پس آن چه كرده از متابعت امام درست كرده وامام نيز كه در قنوت متذكر شده وبه جهت تشهد نشسته صحيح كرده است ومأموم بعد از آن كه به ظنّ ركوع امام به ركوع رفته وداخل ركوع ركعت سوم شده از امام پيش افتاد چه امام در تشهد دوم است واو در ركوع سوم وحكم كسى كه به ظنّ هوىّ امام به ركوع رود تخيير است پس مأموم مخير است ميان ماندن در ركوع تا امام از تشهد ركعت دوم وذكر ركعت سوم فارغ وبه ركوع رود وميان اين كه برخيزد وبه امام ملحق شود باز با او ركوع سوم را به جا آورد واين زيادتى ركوع در اينجا ضرر ندارد چنانكه در ساير صورى كه سهواً يا به ظنّ خطاء امام به ركوع رود . والله العالم بحقائق الامور .
( 234 ) س 157 : بيان فرماييد كه در خصوص اسماء مقدسه الهى وانبياء وائمه اطهار

161