كتاب المظالم والحقوق المجهولة ( 288 ) س 1 : هر گاه در نزد زيد غنى مبلغ صد تومان مثلًا ردّ مظالم باشد با عمرو فقير تمهيد مقدّمه نمايند كه صد تومان را به تو ردّ وتصدق مىنمايم به شرط آن كه طمع دارم از آن صد تومان يك قدر معينى مثلًا نصف يا دو ثلث آن را به من به رضا ورغبت خود هبه نمايى عمرو فقير مرد عالم عارف باشد وبداند كه زيد مزبور عوام صرف وبحت است هر گاه به اين راضى نباشد هر گز پا به هدايت نمىگذارد لهذا از جهت مدارا ورفق با او كه در ضلالت صرف نماند الميسور لا يترك بالمعسور راضى به اين شود به رضا وطيب نفس خود بعد از اخذ وقبض مجموع صد تومان مزبور را ثلثى را بردارد دو ثلث ديگر را به او هبه نمايد آيا چنين عملى شرعاً ممضى ومقبول است آن دو ثلث موهوب به زيد مزبور حلال واز شغل ذمّگى خلاص است يا نه بيان فرماييد ؟
ج : بلى در چنين صورتى بريء الذمه مىشود وآن دو ثلث كه به او بعد از گرفتن هبه نمودند حلال مىشود وليكن بايد دادن ردّ مظالم به آن شخص به اذن نايب امام عليه السلام كه مجتهد باشد يعنى هر ردّ مظالم اقوى آن است كه مثل نصف خمس است وبدون اذن نايب امام نمىتوان داد .

193