مقدم داشته و بعد از ركوع ركعت چهارم متوجه شد ، احتياطاً نماز را تمام كند و مغرب و عشا را از اول بخواند .
مسأله 14 - از نماز عصر و عشا اگر سهواً وارد آنها شده باشد ، قبل از نماز ظهر و مغرب مىتوان به نماز ظهر و مغرب عدول كرد ، امّا از ظهر و مغرب به عصر و عشا نمىتوان عدول كرد .
مسأله 15 - اگر به گمان آن كه نماز ظهر يا مغرب را نخوانده وارد نماز شد ، و در بين متوجه شد كه خوانده است ، نماز را رها كند و به نماز بعدى شروع كند .
مسأله 16 - كسى كه عذر دارد و احتمال مىدهد كه در آخر وقت عذر او بر طرف مىشود ، واجب است احتياطاً نماز را از اول تأخير بياندازد ، مگر آن كه عذر موجب تيمم باشد .
مسأله 17 - كسى كه آب ندارد يا نمىتواند استعمال كند اگر بداند كه در آخر وقت آب پيدا مىشود يا مانع او بر طرف مىگردد ، واجب است تأخير نماز از اول وقت ولى اگر نداند ، مىتواند تيمم كند و اول وقت نماز بخواند .
مسأله 18 - نمازگزار بايد بداند كه وقت داخل شده و به نماز شروع كند .
مسأله 19 - اگر دو نفر عادل شهادت دادند كه وقت داخل شده ، مىشود نماز خواند ؛ گر چه به گفتهء آنها علم پيدا نشود ، و لكن معتبر است كه شهادت آنها از روى نشانه هاى حسى باشد مثل شاخص .
مسأله 20 - به اذان مؤذن نمىتوان اعتماد كرد بنا بر احتياط واجب ؛ گر چه عادل و وقت شناس باشد .
مسأله 21 - اگر هوا ابر بود به طورى كه نشود وقت را تشخيص داد ، مىتواند با ظنّ به داخل شدن وقت نماز بخواند ، لكن شخص نابينا لازم است تأخير نماز كند ، تا وقتى كه يقين پيدا كند كه وقت داخل شده ، بنا بر احتياط واجب .

88