كرد مال او مىشود و اگر در نهر شريك دارد همهء شركاء مالك مىشوند ؛ به نسبت ملك آنها نهر را ، و مالك شدن به حيازت موقوف به آن است كه به قصد مالك شدن نهر بكنند و آب جارى كنند در آن .
مسأله 24 - معدنها هر چه باشد از مشتركات است و مردم در استفاده و احياء آنها مساوى هستند ، لكن معدنهاى ظاهر كه محتاج به عمل و حفارى نيستند هر كس هر چه از آنها برداشت و حيازت كرد به قصد مالك شدن ، مالك مىشود و بقيه كه به جا مانده به اشتراك بين همه باقى است . و امّا معدنهايى كه بايد با عمل و حفارى به آنها برسند با احياء كردن مالك مىشوند به آن كه نقب بزنند و حفارى كنند تا به معدن برسند ، پس آن معدن را مالك مىشوند و كسى را در آن حقى نيست . و آن چه گفته شد راجع به معادنى است كه در زمينهاى موات موجودند نه در زمينهايى كه مالك دارد .
مسأله 25 - اگر كسى شروع كرد به حفارى براى رسيدن به معدنى ، حق ندارد آن را تعطيل كند و اهمال نمايد و اگر اهمال كرد او را الزام مىكنند به اين كه يا آباد كند و كار را تمام كند يا دست بردارد كه ديگرى آباد كند و اگر عذر موجهى داشته باشد به مقدار بر طرف شدن عذر مهلت بايد بدهند و اين الزام از شئون حاكم شرع است .

354