إسم الكتاب : رسالهء نجاة العباد ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 397)

است : اول : كفارهء كندن زن موى خود را در مصيبت . دوم : كفارهء خراش دادن زن است روى خود را با ناخن در مصيبت . سوم : دريدن مرد است جامهء خود را در مرگ اولاد يا زنش كه در اينها واجب است اگر مىتواند يا يك بنده آزاد كند و يا ده نفر مستمند را طعام دهد يا پوشش دهد ، و بين اين سه مخير است و اگر هيچ يك را نتوانست به جا آورد سه روز روزه بگيرد .
مسأله 5 - كفارهء جمع كفاره كشتن مؤمن است از روى عمد و بدون حق از روى ظلم و كفارهء افطار روزهء شهر رمضان است با چيز حرام بنا بر احتياط واجب ، و آن آزاد كردن يك بنده و روزه گرفتن دو ماه پى در پى و شصت نفر مستمند را طعام دادن كه هر سه اينها واجب است .
مسأله 6 - در بريدن زن موى خود را فرق نيست كه تمام را ببرد يا بعضى را به طورى كه گفته شود موى خود را بريد ، و فرق نيست كه در مصيبت شوهر ببرد يا كسى ديگر ، چه نزديك به او باشد چه دور و اين حكم مختص به بريدن است و امّا تراشيدن و سوزانيدن اين حكم را ندارد .
مسأله 7 - در خراشيدن رو چه تمام را بخراشد يا بعض را كفاره دارد ، لكن معتبر است كه از جاى خراشيدن خون در آيد .
احكام كفارات مسأله 1 - شرط است در دادن كفاره ، نيت عمل و قصد قربت و تعيين كفاره كه از چه نوع است اگر چند كفاره بايد بدهد ، پس اگر كفارهء افطار روزه و مخالفت قسم و كفارهء ظهار به عهدهء او است و بنده اى آزاد كند و معين نكند عوض كدام يك است كفارهء هيچ يك واقع نمىشود ، بلى در افراد يك نوع تعيين لازم نيست ، پس اگر كفارهء چند روز از ماه رمضان به عهدهء او است لازم نيست كه در دادن كفاره معين كند از كدام روز است .
مسأله 2 - عاجز بودن از بنده آزاد كردن در كفاره به آن است كه يا بنده پيدا

321