واجب آن است كه قبض به اذن هبه كننده باشد ؛ و اگر مال در دست كسى كه هبه به او شده است باشد لازم نيست قبض تازه ، و لازم نيست مدتى بگذرد كه بشود قبض كند و فوريت در قبض شرط نيست و هر چه عقب بيفتد مانعى ندارد .
مسأله 5 - اگر مالى كه هبه شده ، نمايى داشته باشد قبل از قبض ، مثل آن كه درخت ميوه بدهد يا گوسفند پشم بدهد يا بزايد ، مال هبه كننده است .
مسأله 6 - اگر هبه كننده قبل از قبض و بعد از عقد بميرد ، عقد باطل مىشود و مال به ورثهء او مىرسد و ورثهء او جانشين او نمىشوند در تحويل دادن . و همين طور اگر كسى كه به او هبه شده بميرد پيش از تحويل گرفتن ، هبه باطل مىشود و ورثهء او جانشين او نمىشوند در قبض .
مسأله 7 - اگر هبه تمام شد و قبض واقع شد ، پس اگر به ارحام خود هبه كرده مثل پدر و مادر و اولاد و عمو و خاله و ديگر ارحام ، هبه كننده نمىتواند برگردد در هبهء خود و مال را پس بگيرد ، و اگر به اجنبى هبه كرده مىتواند پس بگيرد ، در صورتى كه مال به حال خود باقى باشد ، پس اگر تلف شده باشد تمام آن يا بعض آن رجوع نمىتواند بكند .
مسأله 8 - اقوى آن است كه شوهر و زن در حكم اجنبى هستند نه خويشاوندان گر چه رجوع آنها كراهت دارد ، و احتياط مستحب آن است كه پس از هبه و تحويل رجوع نكنند .
مسأله 9 - اگر آن كسى كه به او هبه شده عوض داد به هبه كننده در ازاء هبه ؛ چه شرط عوض بشود يا بدون شرط عوض بدهد نمىتواند هبه كننده رجوع كند و هبه را پس بگيرد ، چنانچه اگر هبه كننده در هبه قصد قربت كند جائز نيست رجوع كند .
مسأله 10 - در حكم تلف است در اين كه جائز نيست از بخشش برگردد هر تصرفى كه مال را به ديگرى نقل بدهد ، مثل فروختن و صلح كردن و هبه كردن و هر تصرفى كه عين را تغيير بدهد به طورى كه گفته شود به حال خود

303