إسم الكتاب : رسالهء نجاة العباد ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 397)

< فهرس الموضوعات > سفيه بودن < / فهرس الموضوعات > سفيه بودن سفيه كسى است كه در او حالت رعايت مصالح خودش نباشد و مال را در غير محلش صرف و تلف كند و معاملاتش از روى تدبير و كياست نباشد و مبالات نداشته باشد در فريب خوردن و ضرر بردن ، و بالجمله كارهايش بر خلاف كارهاى عرف و عقلا باشد بالنسبه به اموالش در خرج و دخل .
مسأله 1 - شخص سفيه ممنوع است از تصرف در اموالش به نحوى كه در نابالغ گذشت . و همين طور ممنوع از قرار دادن چيزى است به ذمه اش چنانچه در طفل گذشت و اگر سفاهتش متصل باشد به زمان طفوليتش ، به اين معنى كه وقتى به حد بلوغ رسيد با حال سفاهت رسيد ، ممنوع بودنش از تصرفات موقوف به حكم حاكم شرع نيست ، و امّا اگر سفاهتش متصل نباشد به زمان طفوليت و در حال بلوغ عارض شود ، ممنوعيت او متوقف به حكم حاكم است .
مسأله 2 - اگر طفل ، با سفاهت به حد بلوغ رسيد ، ولايت او با پدر و جد است ، و اگر بعد از بالغ شدن سفيه شد ولايتش با حاكم شرع است .
مسأله 3 - اگر عقدى را سفيه كرد و ولى او اجازه داد ، آن عقد صحيح مىشود ، و همين طور اگر خودش رشيد شد و اجازه كرد .
مسأله 4 - نكاح سفيه بىاجازه يا اذن ولى صحيح نيست ، لكن طلاق و خلع و ظهارش صحيح است ، و اقرارش تا آنجا كه مربوط به مال نباشد صحيح است و اگر اقرار به دزدى كند در مال صحيح نيست ، لكن در حد صحيح است و اجرا مىشود .
< فهرس الموضوعات > مريض بودن < / فهرس الموضوعات > مريض بودن مسأله 1 - مريض اگر بيماريش منجر به مرگش نشود و مرضش مرض موت نباشد ، مثل سالم است در اين كه تمام تصرفاتش صحيح و نافذ است . بلى اگر

291