مسأله 23 - اگر مهماندار در بين راه از قولش برگشت ، بعيد نيست كه واجب باشد بر او مخارج بر گرداندن مهمان را به وطنش .
مسأله 24 - اگر بعد از آن كه مهمان احرام بست مهماندار از قولش برگشت ، بعيد نيست كه واجب باشد مخارج تمام كردن حج و برگرداندن او را به وطنش .
مسأله 25 - كسى كه حج بر او واجب گرديد و مستقر شد و بعد از آن به مرضى مبتلا شد كه نتوانست حج برود و اميد خوب شدن نداشت يا پيرى مانع از رفتن شد يا آن كه حج رفتن براى او حرج و مشقت شديد دارد ، واجب است بر او كه نائب بگيرد و احتياط واجب آن است كه فوراً نائب بگيرد .
مسأله 26 - اگر كسى مالدار بود و استطاعت مالى داشت و به واسطهء مرض يا چيز ديگر نتوانست حج كند و وجوب حج بر او مستقر نشد ، واجب نيست نائب بگيرد بنا بر اقوى .
مسأله 27 - كسى كه عذر داشت و نائب گرفت و حج به جا آورد ، اقوى آن است كه حج نايب كافى است از حج او ؛ چه عذرش تا آخر عمر باقى بماند يا بعد از عمل حج عذرش بر طرف شود ، لكن اگر عذرش قبل از تمام شدن حج نائب مرتفع شود ؛ چه در بين راه در وقت رفتن باشد يا در بين عمل باشد ، حج نايب كافى نيست و بايد خودش حج بكند .
مسأله 28 - كسى كه حج بر او مستقر شده بود و به حج رفت ، اگر بعد از محرم شدن و داخل شدن در حرم بميرد ، كفايت مىكند اين عمل از حج واجب او ، و واجب نيست قضاى آن و اگر قبل از آن بميرد واجب است حج او را قضا كنند .
مسأله 29 - اگر زن استطاعت پيدا كرد ، شرط نيست كه شوهر او را اذن بدهد ، و جائز نيست براى شوهر كه او را منع از حج بكند .
مسأله 30 - اگر زن نذر كند كه حج برود و نذرش مضيّق باشد ، اذن شوهر لازم نيست و امّا اگر موسّع باشد تا وقت تنگ نشده بايد اذن بگيرد ، چنانچه در حج مستحب شرط است اذن شوهر .

209