مسأله 12 - اگر بداند كه يكى از نمازهاى پنجگانه را نخوانده ، كفايت مىكند خواندن نماز صبح و مغرب و يك چهار ركعتى به قصد ما في الذمّه مردد بين ظهر و عصر و عشاء ، و مخيّر است در آن ميانهء جهر و اخفات ، و اگر مسافر باشد كفايت مىكند خواندن مغرب و يك نماز دو ركعتى مردد ميان چهار نماز ، و اگر نداند كه حاضر بوده يا مسافر يك مغرب مىخواند و يك نماز دو ركعتى ما في الذمه مردد بين چهار نماز و يك نماز چهار ركعتى مردد بين ظهر و عصر و عشاء .
مسأله 13 - اگر كسى بداند كه مثلًا نماز صبح از او قضا شده ، ولى نداند كه چند دفعه قضا شده ، مىتواند به اندازه اى بخواند كه بيشتر از آن يقين ندارد ، و نيز بهتر است كه به اندازه اى بخواند كه گمان پيدا كند كه ديگر نماز قضا ندارد ، و بهتر از آن اين است كه به اندازه اى بخواند كه يقين پيدا كند كه ديگر نماز قضا ندارد . و همچنين است نمازهاى ديگر ، و فرق نمىكند كه از اول نداند يا اول مىدانسته و بعداً فراموش كرده كه چند نماز بوده .
مسأله 14 - اگر بداند كه چند شبانه روز نماز نخوانده ، ولى شمارهء آنها را نداند ، مثلًا نداند پنج شبانه روز بوده يا شش شبانه روز ، وظيفه اش همان است كه در مسألهء بالا گفته شد .
مسأله 15 - نماز قضا را واجب نيست فوراً به جا آورد ، بلكه مىتواند هر اندازه بخواهد تأخير بيندازد ، مادامى كه باعث سبك شمردن حكم خدا نشود .
مسأله 16 - كسى كه نماز قضا به ذمّه دارد مىتواند نماز ادايى خود را بخواند ، ولى احتياط مستحب آن است كه اول نماز قضا را بخواند ، مخصوصاً اگر قضاء همان روز باشد و سزاوار است كه اين احتياط را ترك نكند ، بلكه اگر به نماز اداء مشغول شد ، مستحب است كه نيت خود را به قضا بگرداند اگر جاى آن نگذشته باشد ، و سزاوار است كه اين را هم ترك نكند ، مثلًا اگر نماز صبح او قضا شده و فراموش كند و مشغول نماز ظهر بشود اگر در ركعت دوم يادش بيايد

125