مهر و احكام آن مسأله 1 - هر چيزى كه انسان مىشود مالك باشد ، مىتواند او را مهر قرار دهد ؛ چه آن كه از اعيان باشد و يا آن كه از منافع باشد و يا آن كه از حقوق باشد و يا آن كه در ذمه باشد ، و زيادى و كمى آن به اختيار خود زن و شوهر است در صورتى كه ماليت داشته باشد ، بلى مستحب است از مهرُ السنّه زيادتر نباشد و آن پانصد درهم است .
مسأله 2 - چنانچه خمر يا خنزير را مهر قرار دهد عقد صحيح است ولى مهر باطل است اگر شوهر مسلم باشد ، و در اين صورت مهر المثل يعنى آن چه كه مهر متعارف مثل آن زن است بر عهدهء شوهر مستقر خواهد بود ، به شرط آن كه دخول شده باشد .
مسأله 3 - زناشويى دائم صحيح است و لو اين كه مهرى در كار نباشد ، چنانچه گذشت و در اين صورت بر عهدهء مرد است مهر المثل ، به شرط آن كه دخولى شده باشد و لو از عقب ، پس اگر مهر معين نباشد و مشخص نگردد ، عقد باطل نيست .
مسأله 4 - اگر عقد بدون مهر شد و قبل از آن كه مرد دخول كند زن را طلاق داد بر عهدهء مرد است كه چيزى به زن ، مناسب حال و مقامش بدهد كه آن را متعه گويند .
مسأله 5 - متداول است كه طايفهء عروس چيزى بعنوان شير بها مىگيرند ، چنانچه داماد مثلًا راضى باشد ، يا هر كس كه متكفل خرج عروسى است رضايت داشت ، مانعى ندارد .
مسأله 6 - چنانچه بعد از عقد معلوم شد كه مهر ذكر نشده يا عمداً معلوم نكردند ، مانعى ندارد كه زن و شوهر راضى شوند به يك مقدار معين و بعد از آن مثل آن مىماند كه در عقد ذكر شده باشد .

377