نام کتاب : رسالهء نجاة العباد ( فارسي ) نویسنده : السيد الخميني جلد : 1 صفحه : 302
كتاب هبه هبه عبارت از ملك نمودن عين است مجاناً و مىشود از آن به بخشش تفسير كرد . مسأله 1 - هبه عقد و محتاج به ايجاب و قبول است و با هر لفظ و لغتى واقع مىشود و به معاطات و دادن چيزى و گرفتن به عنوان بخشش واقع مىشود . مسأله 2 - معتبر است در بخشش كننده و كسى كه قبول بخشش مىكند كه بالغ و عاقل باشد و قصد داشته باشد ، و از روى اختيار عقد كند ، و شرط است در هبه كننده كه ممنوع از تصرف نباشد به واسطهء سفاهت و افلاس و بايد مالك باشد ، پس صحيح نيست بخشش مال ديگرى مگر با اذن و اجازهء او ، و شرط است در كسى كه به او بخشش مىشود آن كه بتواند مالك آن چيز شود ، پس هبهء قرآن به كافر صحيح نيست . مسأله 3 - در مال هبه شده شرط است كه عين باشد مثل ملك ، خانه ، اسب ، كتاب . و صحيح نيست هبهء منفعت ، مثل منفعت خانه و حيوان . و امّا دين پس هبهء آن به كسى كه بدهكار است بىاشكال است و در هبهء دين معتبر است ايجاب و قبول بنا بر اقوى ، و اگر هبه كند به غير بدهكار ، بنا بر اقوى صحيح است و قبض آن به قبض مصداقش مىباشد . مسأله 4 - شرط است در صحيح بودن هبه ، آن كه قبض كند مال را شخصى كه به او هبه شده است و لازم نيست قبض در مجلس عقد باشد ، و احتياط
302
نام کتاب : رسالهء نجاة العباد ( فارسي ) نویسنده : السيد الخميني جلد : 1 صفحه : 302