كتاب رهن رهن عبارت از آن است كه چيزى را گرو ( وثيقه ) بدهند به طلبكار .
مسأله 1 - رهن عقد است و ايجاب و قبول مىخواهد ؛ ايجاب را رهن دهنده مىكند و به هر لفظى كه اين معنى را برساند صحيح است به هر لغتى باشد ، مثل اين كه بگويد گرو دادم اين چيز را براى طلبكارى تو و رهن گيرنده قبول كند ، بلكه با معاطات نيز مىشود رهن داد .
مسأله 2 - در رهن گيرنده و دهنده شرط است كه مكلف و عاقل باشند و قصد و اختيار داشته باشند ، و در رهن دهنده شرط است كه محجور نباشد به واسطهء سفاهت يا مفلس بودن .
مسأله 3 - شرط است در رهن ، كه گيرنده تحويل بگيرد مال مرهون را از رهن دهنده يا به اذن او ، و كفايت مىكند كه مال رهن پيش گيرنده باشد به هر نحو اگر چه به طور غصبى ، پس در اين صورت اگر صيغهء رهن را جارى كردند صحيح است و تحويل على حده نمىخواهد .
مسأله 4 - مالى را كه رهن مىدهند شرط است كه عين باشد بنا بر احتياط واجب ؛ پس دين و منفعت رهن داده نمىشود على الاحوط .
مسأله 5 - لازم نيست مالى را كه رهن مىدهند از بدهكار باشد و صحيح است كس ديگرى مال خودش را براى بدهى به رهن بدهد ، گر چه بدهكار منع كند .

286