احكام روزهء قضا مسأله 1 - اگر ديوانه عاقل شود ، واجب نيست روزه هاى وقتى را كه ديوانه بوده قضا نمايد .
مسأله 2 - اگر كافر مسلمان شود ، واجب نيست روزه هاى وقتى را كه كافر بوده قضا نمايد ، ولى اگر مسلمانى كافر شود و دوباره مسلمان شود ، روزه هاى وقتى را كه كافر بوده بايد قضا نمايد .
مسأله 3 - روزه اى كه از انسان به واسطهء مستى فوت شده بايد قضا نمايد ، اگر چه چيزى را كه به واسطهء آن مست شده ، براى معالجه خورده باشد و احتياط واجب آن است كه اگر نيت كرده بعد مست شده و تا مغرب چيزى كه باطل مىكند روزه را به جا نياورده ، روزه را قضا كند .
مسأله 4 - قضاى رمضان را واجب نيست فورى بگيرد ، ولى بايد تا ماه رمضان آينده به تأخير نيندازد .
مسأله 5 - اگر قضاى روزهء چند رمضان بر او واجب باشد ، لازم نيست روزه اى كه اول فوت شده مقدم دارد .
مسأله 6 - اگر به واسطهء مرض ، يا حيض ، يا نفاس ، روزهء رمضان را نگيرد و پيش از تمام شدن رمضان بميرد ، واجب نيست روزه هايى را كه نگرفته براى او قضا كنند .
مسأله 7 - اگر به واسطهء مرضى ، روزه رمضان را نگيرد و مرض او تا رمضان سال بعد طول بكشد ، قضاى روزه هايى را كه نگرفته بر او واجب نيست . و بايد براى هر روز يك مد كه تقريباً ده سير است طعام ، يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد . ولى اگر بواسطه عذر ديگرى مثل اين كه براى مسافرت روزه نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقى بماند ، روزه هايى را كه نگرفته واجب است قضا كند ، و كفاره ندارد .

165