نمازهاى او تمام است و اگر نخوانده نماز او قصر است .
مسأله 12 - بعد از تمام شدن ده روز اقامت ، محتاج نيست باقى ماندن به حكم تمام به قصد اقامت تازه ، پس مادامى كه سفر تازه نكرده نماز او تمام است .
مسأله 13 - اگر بعد از قصد اقامت و خواندن نماز صحيح چهار ركعتى از محل اقامت بيرون رود تا به جايى كه كمتر از مسافت بوده باشد و از آنجا بخواهد برگردد به محل اقامت و از آنجا اعراض نكرده باشد ، در رفتن و مقصد و برگشتن و محل اقامت نماز او تمام است ؛ چه قصد اقامت ده روز را بعد از برگشتن داشته باشد يا نه .
مسأله 14 - اگر خارج شود از محل اقامت به كمتر از مسافت شرعى و مردد باشد در اين كه آيا به محل اقامت بر مىگردد يا نه ، و يا آن كه اصلًا غافل باشد از برگشتن ، پس اقوى بنا بر تمام است مادامى كه سفر جديد شروع نكرده باشد .
مسأله 15 - مسافرى كه در جايى قصد اقامت نكرده اگر به نيت قصر داخل نماز شود و در اثناى نماز قصد اقامت در آنجا بنمايد نماز را تمام بخواند ، و اگر قصد اقامت كرد و به نيت تمام داخل نماز شد و در اثناى آن از اقامت منصرف شد ، پس اگر انصراف او پيش از دخول ركوع ركعت سوم باشد قصر مىكند ، و اگر بعد از ركوع ركعت سوم و پيش از فراغ از نماز باشد نماز او باطل است و رجوع مىكند به قصر على الاقوى .
سوم از قواطع سفر : ماندن سى روز است در جايى بدون قصد اقامت ، و در حكم اين است كسى كه عازم باشد فردا بيرون رود ، لكن به همين منوال سى روز بگذرد . و همين حكم را دارد كسى كه قصد داشته باشد نه روز در آنجا بماند و بعد از تمام شدن نه روز دوباره قصد نه روز ماندن بنمايد تا سى روز سپرى شود و بعد از تمام شدن سى روز تمام مىكند ، اگر چه توقف او به مقدار يك نماز بوده باشد .

140