شط ، مثل دو طرف بغداد ، و كافى است ماندن در مجموع دو جانب .
مسأله 6 - در شهرى كه قصد اقامت نموده است مىتواند به باغات و اطراف آن عبور و مرور كند و به قصد اقامت ضرر نمىزند ، بلكه نيت بيرون رفتن از حد ترخص تا كمتر از چهار فرسخى نيز ضرر ندارد ، در صورتى كه قصدش اين باشد كه زود برگردد به محل اقامت ، به اين معنى كه توقفش بيشتر از يكى دو ساعت طول نكشد .
مسأله 7 - كفايت نمىكند تابع بودن زن به شوهر خود و رفيق به رفيق خود در قصد اقامت ، اگر چه شوهر و رفيق ديگر قصد اقامت كرده باشد ، بلى اگر از اول ماندن زن بداند كه شوهر او ده روز در فلان جا مىماند كفايت مىكند ، پس اگر در وسط ده روز زن ملتفت شود كه شوهرش قصد اقامت ده روز را داشته نمازش شكسته است ، مگر آن كه بداند كه قصد اقامت ده روز را از اين روز دارد .
مسأله 8 - اگر قصد اقامت نمود سپس عدول كرد از قصد خود ، پس هر گاه با قصد اقامت نماز چهار ركعتى خوانده ، مادامى كه در آن مكان است بايد نماز را تمام بخواند ؛ اگر چه بعد از يك ساعت مثلًا كوچ مىكند ، و امّا اگر هيچ نماز نخوانده و يا اگر خوانده دو ركعتى خوانده مثل نماز صبح ، نماز او قصر است .
مسأله 9 - اگر با قصد اقامت ده روز ، نماز چهار ركعتى از او فوت شود ، بايد قضاى چهار ركعتى به عمل آورد ، پس اگر بعد از قضا عدول كند از قصد اقامت باقى مىماند به حكم تمام ؛ لكن احوط جمع است ، و امّا اگر قبل از خواندن قضا عدول كند نماز او قصر است .
مسأله 10 - اگر قصد اقامت نمود و نيت روزه كرد و بعد از ظهر پيش از آن كه نماز چهار ركعتى كند عدول از اقامت نمود ، روزه‌اش صحيح است ، لكن نماز را شكسته بخواند .
مسأله 11 - فرقى نيست در عدول از قصد اقامت ميان آن كه قصد كند نماندن را و يا آن كه مردد شود در ماندن ، پس اگر نماز چهار ركعتى خوانده بقيهء

139