مسأله 3 - معتبر است در كثير الشك كه كثرت شك از جهت اضطراب خاطر و ترس و غضب و غصّه و امثال اينها از چيزهايى كه باعث اغتشاش حواس مىشود نباشد .
مسأله 4 - اگر كسى شك كند كه كثير الشك شده يا نه ، بايد بنا گذارد بر اين كه نشده و عمل به وظيفهء شك بنمايد . و اگر كثير الشك شك كند در اين كه آن حالت بر طرف شده يا نه ، بنا گذارد بر بقاى آن حالت و اعتنا به شكَّش نكند .
مسأله 5 - جايز نيست از براى كثير الشك اعتنا به شك خود ، پس كسى كه شك كند در به جا آوردن ركوع و محل آن باقى باشد و به جا بياورد ، نمازش باطل است .
مسأله 6 - كسى كه در نماز مخصوصى يا در فعل مخصوصى از نماز زياد شك مىكند ، اگر در نماز ديگر يا در فعل ديگر شك كند ، بايد به دستور شك رفتار نمايد .
پنجم : شك امام و مأموم مسأله 1 اگر امام جماعت در عدد ركعات نماز شك كند ؛ مثلًا شك كند كه سه ركعت خوانده يا چهار ركعت ؛ چنانچه مأموم يقين يا گمان داشته باشد كه چهار ركعت خوانده و به امام بفهماند ، امام بايد نماز را تمام كند ، و خواندن نماز احتياط لازم نيست . و نيز اگر امام يقين يا گمان داشته باشد كه چند ركعت خوانده است و مأموم در عدد ركعات شك كند ، بايد به شك خود اعتناء ننمايد و بر طبق امام رفتار نمايد .
حكم شك در نمازهاى مستحبى مسأله 1 - اگر در عدد ركعات نماز مستحبى شك كند ؛ چنانچه طرف بيشتر شك نماز را باطل مىكند بايد بنا را بر كمتر بگذارد ؛ مثلًا اگر در نافلهء صبح شك

117