ميان دو كس مىگردد ، و اگر حلال داند و بكند كافر مىشود ، و اگر حرام داند و بكند ، يا ياد گيرد ، يا ياد دهد كافر نمىشود ، و بعضى گفته‌اند كافر مىشود . و روايت كرده ( اموى در مغازى ) كه نجاشى ساحران را طلبيد كه در ذكر عمارة بن وليد دميدند او ديوانه و حيران شد . و به صحرا دويد ، و با وحشيان صحرا محشور شد ، و چنان بود تا زمان خلافت عمر ، پس مردى را فرستادند كه او را بگيرد ، چون او را گرفت شروع كرد به طپيدن و اضطراب ، و گفت : بگذار مرا و اگر مرا سر ندهى مىميرم ، او را سر نداد ، و در همان ساعت مرد .
و نقل كرده‌اند : كه زن جادوگرى را يكى از امراء گرفت ، پس شوهرش آمد ديوانه و حيران و گفت : بگوئيد دست از من بردارد ، آن زن گفت : بگوئيد براى من رشتهء چند بياورند و درّى ، چون آوردند گرهى چند بر آن رشته ها زد با آن ، در پرواز كرد و بر او دست نيافتند ، تا اينجا سخن علامه رحمة الله بود [1] و حق اين است كه در ايّام جاهليت و بيش از ظهور نبوّت ، و انتشار آثار و انوار آن حضرت كهانت [2] و سحر بسيار بوده ، و آثار عظيمه بر آنها مترتب مىشده ، اما بعد از سطوع انوار و شيوع آثار حضرت رسالت و اهل بيت با جلالت آن حضرت صلوات الله عليهم اجمعين ، و انتشار قرآن و دعاء و اسماء و تعوّذ [3] اكثر مردم به آنها مثل اين زمانها آثارشان بسيار ضعيف گرديده ، خصوصا در صاحبان نفوس قويّه كه اعتماد عظيم و توكَّل كامل بر جناب مقدس الهى دارند . كه در ايشان كم اثر مىكند ، و اكثر تأثير آن در مردم ضعيف العقل است مانند زنان و كودكان و امثال ايشان .
فقير شنيدم از مرد ثقه از اصدقاء والد مرحوم خود [4] كه در زمان نوّاب گيتىستان عليه الرحمة و الغفران و الرضوان جوگى [5] از هند آمد به اين بلاد ، و شهرت عظيم كرد كه مناظر و طلسمات و علوم غريبه مىداند ، و مردم سر او جمعيت عظيم كردند ، و به سعى بسيار به او راه مىيافتند ، شخصى مرا كه به تكليف بسيار به ديدن او برد و او ملتفت من نشد ، و چون خود نيز قدرى سعى در تحصيل علوم

[1] تحرير الاحكام 2 / 237 .
[2] فالگوئى ، پيشگوئى .
[3] دعايى كه نوشته به گردن يا بازو بندند تا دفع چشم زخم و بلا كند .
[4] مرحوم محمد تقى بن مقصود على الاصفهانى ( 1003 - 1070 ) .
[5] جوگى : فرقه‌اى از مرتاضان هند .

55