قسم سيّم : آن است كه اول تازيانه بزنند و بعد از آن سنگسار كنند ، و اين در مرد پير و زن پير است كه محصن باشند و زنا كنند ، زيرا عذر ايشان به اعتبار پيرى و انكسار شهوات كمتر است ، و گناهشان عظيمتر ، و جمع كثير از علماء فرق ميان اين قسم و قسم سابق نكرده‌اند ، و مىگويند : مردى كه زن يا كنيز داشته باشد و زنى كه شوهر داشته باشد بشرائطى كه گذشت ، خواه جوان باشد ، و خواه پير ، اول او را تازيانه مىزنند و آخر سنگسار مىكنند .
قسم چهارم : آن است كه صد تازيانه بزنند و سرش را بتراشند و يك سال او را از شهر خود بيرون كنند ، و اين حد مرد بكر است ، و در تفسير بكر خلاف است ، بعضى گفته‌اند : مردى است كه زنى را عقد كرده باشد و هنوز با او دخول نكرده باشد ، و بعضى گفته‌اند : كه بكر غير محصن است ، خواه عقد بر زنى كرده باشد ، و خواه نكرده باشد ، و در زن سر تراشيدن و از شهر بيرون كردن نمىباشد ، هر چند عقد بر او شده باشد .
قسم پنجم : صد تازيانه است ، و آن حد مرد يا زن بالغ آزادى است كه زنا كرده باشد و نه عقد كرده باشد بر زنى و نه دخول كرده باشد ، و بنا بر قول ديگر كه مذكور شد فرق ميان اين قسم و قسم سابق نيست .
قسم ششم : پنجاه تازيانه است ، و آن حدّ غلام يا كنيزى است كه بنده باشد ، خواه محصن باشد ، و خواه غير محصن ، و در بنده سر تراشيدن و از شهر بيرون كردن نيست .
قسم هفتم : هفتاد و پنج تازيانه است ، و آن حدّ غلام و كنيزى است كه زنا كرده باشد ، و نصفش آزاد باشد و نصفش بنده ، زيرا كه نصف حدّ آزاد مىزنند ، و نصف حدّ بنده ، و اگر بيشترش آزاد باشد به آن نسبت حدّ آزاد زياد مىشود ، و اگر كمترش آزاد باشد به آن نسبت كم مىشود ، و تا همه اش آزاد نباشد او را سنگسار نمىكنند ، زيرا حق تعالى براى مذلَّت بندگى بر او رحم كرده است و حدّش را سبك گردانيده است .
قسم هشتم : جمع ميان حد و تعزير است ، و آن در باب كسى است كه در زمان شريفى مانند ماه مبارك رمضان ، و روز جمعه ، و روز عرفه ، يا مكان شريفى مانند حرم مكَّه ، يا حرم مدينه زنا كرده باشد ، مشهور آن است كه زياده بر حد به قدرى كه امام عليه السلام مصلحت داند او را تعزير و تأديب مىنمايند .

16