و در روايتى [1] وارد شده است كه اگر تا شب يا تا آخر روز متصل آيد تمام ديه لازم مىشود ، و اگر تا ظهر آيد دو ثلث ديه ، و اگر تا چاشت [2] آيد ثلث ديه ، و بعضى به اين روايت عمل كرده‌اند .
يازدهم : در حديث صحيح [3] وارد شده است كه اگر كسى بر شكم زنى بزند كه حيضش بر طرف شود ، اگر يك سال عود نكند ثلث ديه زن را مىدهد .
دوازدهم : اگر زنى را چنين كند كه شيرش بر طرف شود اكثر گفته‌اند : ارش مىدهد ، و بعضى احتمال ديه نيز داده‌اند .
فصل پنجم : در بيان ديات جراحتهاى سر و بدن است ، و در آن چند مقصد است :
اوّل : جراحات سر و روست كه او را شجّه مىنامند ، و آن نيز بر نه قسم است :
اوّل : حارصه كه خدشه كند ، كه پوست شكافته شود ، و ديه آن يك شتر است .
دوّم : داميه است ، كه اندكى در گوشت فرو رود و خون درآيد ، و در آن دو شتر است .
سيّم : متلاحمه است كه در گوشت بسيار فرو رود و نرسد به پرده‌اى كه بر روى استخوان است ، و در آن سه شتر است .
چهارم : سمحاقه است ، و آن جراحتى است كه برسد به پرده‌اى كه بر روى استخوان كشيده شده است ، و در آن چهار شتر است .
پنجم : موضّحه است ، كه آن پرده شكافته شود و استخوان نمايان شود ، و در آن پنج شتر است .
ششم : هاشمه است ، كه استخوان بشكند و در آن ده شتر است ، هر چند پوست و گوشت شكافته نشود ، و سنّ شترها در شبه عمد و خطاء به نحوى است كه

[1] فروع كافى 7 : 315 ح 21 .
[2] عصر .
[3] فروع كافى 7 : 314 ح 16 .

145