[ كتاب الرهن ] فصل اول عقد رهن بسم الله الرحمن الرحيم الحمد لله رب العالمين ، و الصلاة على سيّد الأنبياء محمّد و آله سادة الأوصياء الطاهرين ، و اللعن الدائم على أعدائهم أجمعين « رهن » كه در فارسى « به گرو دادن » است عبارت است از : « محبوس نمودن مال مدفوعِ به صاحب دين به عنوان وثيقه تا بتواند به آن استيفاء نمايد در صورت لزوم و تعذّر اداى آن . » نحوهء ايجاب و قبول رهن و كفايت معاطات و چون از عقود است ، محتاج به ايجاب و قبول است ، و اقرب كفايت دالّ بر مدلول مذكور است بدون اختصاص به « رهنتك » ، يا « هذه وثيقة عندك » ، يا « أرهنك » ؛ بلكه هر لفظى كه مفيد اين معنى باشد ، كافى است در ايجاب ؛ و هر لفظى كه دالّ بر مطاوعه و قبول ايجاب باشد ، كافى است در قبول .
و اقرب جريان معاطات است در آن ، مانند بيع ، به آن جهت كه از معاملات متعارفهء بين اهل عرف است ، نه به آن جهت كه لازم از طرف راهن است ؛ پس كفايت اشاره و كتابت ، مخصوص به عجز از نطق نيست ؛ بلكه در حال اختيار ، اكتفاء به دالّ غير لفظى مىشود با معلوميّت مقصود كه انشاءِ ايجاب است از قرائن ظاهر ، بر خلاف مذكور در « جواهر » .
و قياس نمىشود معاملات ، به مثل تلبيه به اشاره كه مخصوص به عاجز از نطق است ، زيرا اصل ايجاب در آن مقام ، تعبّدى است و واجب مأخوذ از شرع است ، نه ممضى در شرع .
عدم اعتبار عربيّت

557