فصل پنجم قتال با اهل بغى و آنها خروج كننده ها از طاعت امام عادل مىباشند .
واجب است قتال با خارجِ بر امام عادل در صورت خواستن او يا نائب خاص او به دعوت عمومى يا خصوصى . و از اين قبيل بوده قتال امير المؤمنين عليه السلام با « ناكثين جمل » و « قاسطين شام » و « مارقين خوارج » . و تخلَّف از قتال با شروط جهاد ، معصيت كبيره است .
و اگر به حدّ كفايت رسيد عدد مقاتلين با امام يا نائب او ، از ديگران ساقط است تكليف به قتال مگر دعوت خصوصى و تعيين امام يا نائب خاص او .
و فرار در حرب ايشان ، مثل فرار در حرب مشركين است و بايد ثابت باشند تا رجوع به سوى طاعت امام نمايند يا مقتول شوند ، و رجوعِ ناشى از مكر و خدعه و رفع مصحف بعد از سبق دعوت ، قبول نمىشود از ايشان .
شهيد در قتال با اهل بغى مقتول با امام عادل يا نايب خاص او ، شهيد است و بدون تغسيل و تكفين بر او نماز مىخوانند و دفن مىنمايند . و ساير احكام قتال با مشركين حتى قتل ارحام ، مرتّب است و قتل والد مكروه است .
تفصيل بين وجود آمر و عدم آن در بغات اهل بغى اگر مرجع داشته كه صدور و ورود با امر آنها است ، مىتوانند اهل بغى را بكشند و سرعت در قتل جريح از آنها نمايند و برگشتهء از جنگ آنها را تعقيب نمايند و اسير آنها را به قتل برسانند در زمانى كه مرجع باقى است ؛ اگر مرجع نداشته باشند ، اين امور جائز نيست و

370