بردارد ، بعد از آن به شخص فقير مؤمنى از حجاج ثلث آن را تصدّق كند ، و ثلث آن را به بعض برادران خود هديه بدهد هر چند كه حصّهء هر يكى را جدا نكرده باشد ، آن وقت صاحب صدقه و هديه اگر تصدّق كند بر آن طايفهء سودان عيب ندارد . و اگر اتفاق افتد پيش از اين احتياطات ، آن طايفه ، ذبيحه را ببرند به طريقهء دزدى يا نهب ، موجب بطلان ذبح هدى و وجوب اعادهء آن نمىشود ، بلى اگر به اختيار خود بدهد ، احوط ضمان حصّهء فقرا است [1] .
عاجز از قربانى و بدان كه كسى كه قادر بر هدى نشود ، ده روز روزه مىگيرد : سه روز متوالى در حج از روز هفتم تا نهم ؛ و اگر روز هفتم نشود هشتم و نهم را مىگيرد و يك روز بعد از مراجعت از منى ؛ و اگر روز هشتم را نگرفت روز نهم را نگيرد ، بلكه صبر كند تا بعد از مراجعت از منى ؛ و احوط مبادرت به آنها است اگر چه اشهر آن است كه [2] در تمام ذى حجّه مىشود به جا آورد .
اما هفت روز ديگر پس بعد از رسيدن به خانهء خود ، و احوط توالى است در آنها اگر چه وجوب آن معلوم نيست [3] ؛ و اگر بعد از روزهء سه روز متمكَّن از هدى شود ، احوط ذبح هدى است . [4]

[1] يعنى قيمت قدرى از آن را صدقةً به فقير مىدهد بر حسب آن چه كه ذكر شد ، هم چنين قدرى را هديه مىدهد بحسب آن چه ماتن فرمود ، و ذكر شد در حاشيهء سابقه كه لازم نيست مگر در مثل اتلاف و بيع .
[2] و اقوى همين قول است ؛ پس جائز است از اوّل ذى الحجّه تا آخر آن در غير عيد و ايّام تشريق قبل از خروج از منى ، با رعايت آن چه ذكر شد كه اگر روز ترويه از او فوت شد روزهء آن ، تأخير بيندازد براى بعد از كوچ كردن از منى .
[3] بلكه اظهر عدم وجوب است .
[4] بلكه صوم كافى است اگر چه وجدان هدى ، قبل از خروج از منى باشد على الأظهر ، بلى ذبح افضل و احوط است خصوصاً در صورت مذكوره .

282