ذبح مىكند ؛ و مستحبّ است كه بماند در منى با حجاج و چون به مكَّه رود ، افعال عمره را به جا مىآورد و در سال آينده حج مىكند اگر شرايط مقرّرهء وجوب حج در بارهء او متحقّق بشود .
سوّم : آن كه ادراك بكند اختيارى عرفه را با اضطرارى مشعر .
چهارم : عكس آن . و در هر صورت حج صحيح است و دعواى اجماع [1] بر صحّت در هر دو مسأله شده است .
پنجم : آن كه ادراك كند اضطرارى هر دو وقوف را . و در صحّت حج در اين صورت ، خلاف است ، [ و ] صحّت بعيد نيست [2] ، لكن احوط اعادهء حج است در سال آينده با شرايط وجوب .
ششم : آن كه ادراك كند اضطرارى مشعر را تنها . در اين جا نيز خلاف است ؛ و عدم صحّت در اين جا ، اقوى و اشهر است . [3] هفتم : ادراك اختيارى عرفه تنها . [ و ] اشهر در اين صورت صحّت است ، بلكه بعضى نفى خلاف در آن كرده‌اند ، لكن حكم به آن مشكل است [4] و خلاف در آن متحقّق است .
هشتم : آن كه ادراك كند اختيارى مشعر را . [ و ] ظاهر در اين صورت صحّت ، و ظاهر عدم خلاف است در آن .
نهم : اضطرارى عرفه را ادراك كند تنها . و حج در اين صورت صحيح نيست .
[ مقصد دوّم ] مستحبّات وقوف به مشعر الحرام مقصد دوّم

[1] در صورتى كه فوت اختيارىِ ديگر عمدى نباشد ، مگر آن چه در صورت ادراك اختيارى عرفه با اضطرارى سابق مشعر گذشت ؛ و هم چنين فوت اختياريها در صور آينده ، مقيّد به عدم تعمّد است .
[2] چه اضطرارى مشعر ليلى سابق آن يا نهارىِ لاحقِ آن باشد على الأظهر .
[3] اقوائيتِ آن در هر دو اضطرارى مشعر ، مورد تأمّل است .
[4] بلكه اظهر حكم به صحّت است در فرض .

275