نماز طواف ، سعى كردن يعنى رفتن و آمدن ما بين صفا و مروه كه دو مكان معيّنند نزديك مسجد . و بدان كه سعى مثل طواف ركن است و حكم ترك آن عمداً يا سهواً چنان است كه در طواف گذشت . [1] و بدان كه طهارت از حدث و خبث و ستر عورت هيچ يك از اينها در سعى ، معتبر نيست لكن احوط مراعات طهارت از حدث است .
و واجب است كه آن را بعد از طواف و نماز او به جا آورد .
و اگر فراموش كند و تقديم سعى بر طواف كند ، احوط اعادهء سعى است ، و هم چنين است جاهل به مسأله .
و واجب است كه ابتدا كند از جزء اوّل صفا به آن كه پاشنهء پا را بچسباند [2] به جزء اوّل مسافت . و احوط آن است كه چهار درجه [3] از صفا بالا رود . و نيّت كند و آن را مستمر بدارد تا نزول از آنها .
و نيّت چنين كند كه هفت مرتبه سعى مىكنم ميانهء صفا و مروه در فرض عمرهء تمتّع به جهت اطاعت فرمان خداوند عالم ؛ پس ، از آن جا برود پياده يا سواره بر حيوان يا دوش انسان تا برسد به مروه به قسمى كه انگشت پا را بچسباند به آن درجى كه به مروه بالا مىروند ، و اين را يك شوط حساب مىكنند ؛ و احوط بالا رفتن است به درجات مروه نيز . و از آن جا برمىگردد به نحوى كه ابتداى از صفا كرده تا برسد به صفا به نحوى كه به مروه ختم كرده بود ؛ پس به هر رفتن و برگشتنى دو شوط حاصل مىشود و شوط هفتم ، به مروه ختم مىشود .

[1] پس تارك آن عمداً ، باطل است حج او و بايد پس از حج افراد ، در سال آينده حج نمايد ؛ و سهواً رجوع مىنمايد براى سعى مع الإمكان ، و استنابه مىنمايد مع التعذّر .
[2] در غير سوار و محمول .
[3] لازم نيست رعايت اين احتياط و هم چنين در مروه .

259