شرط اوّل : « طهارت از حدث » [1] ؛ پس جائز نيست طواف واجب از مُحدِث و اگر مُحدِث غفلةً طواف كند ، طواف او باطل است .
و اگر در اثناى طواف ، مُحدِث شود [2] ، پس اگر بعد از تجاوز نصف بوده ، قطع مىكند و طهارت مىگيرد و از موضع قطع ، تمام كند ؛ و اگر قبل از آن بوده ، طواف را بعد از طهارت ، از سر گيرد .
و بدان كه حكم شكّ در گرفتن طهارت بعد از حدث يا شكستن آن بعد از گرفتن ، قبل از طواف و بعد از آن و در اثناى آن ، حكم شكّ است در طهارت به جهت نماز حرفاً به حرف .
و اگر معذور باشد در وضو و غسل ، واجب است تيمّم به جهت اباحهء طواف به نحوى كه در تيمّم به جهت صلات مقرّر شد .
و اگر آب و چيزى كه به آن تيمّم كند ، هيچ يك موجود نباشد ، پس حكم آن ، حكم غير متمكَّن از طواف است ، كه با يأس از تمكَّن ، نائب مىگيرد ؛ و احوط آن است كه خود نيز طواف كند ؛ چنانچه احوط آن است كه جنبِ متيمّم بعد از آن كه طواف كند ، نائب بگيرد [3] شرط دوّم : « طهارت بدن و رخت از نجاست » هر چند نجاستى باشد كه در نماز ، معفوّ است ، مثل دَم كمتر از درهم و دم جروح و قروح على الأحوط ، خصوصاً به ملاحظهء قول به حرمت ادخال مطلق نجاست در مسجد ، اگر چه خلاف آن ، اقوى است .
و اگر طواف كند ، پس عالم شود به نجاست ، بعد از فراغ از طواف ، اظهر صحّت است .
و اگر عالم شود [ به نجاست ] در اثنا ، جمعى بر آنند كه قطع كند طواف را و ازاله كند

[1] اگر چه به طهارت اضطراريّه باشد على الأقرب ، بدون فرق بين ترابيّه و طهارت مستحاضه و مسلوس . و در مبطون ، اختيار مىشود نيابتِ از او در طواف .
[2] از روى سهو و غفلت ، و در جريان حكم به بناء بعد از طهارت ، در صورت تعمّدِ احداث ، تأمّل است .
[3] ظاهراً لزوم ندارد ، اگر واقع شود طواف با تيمّم در آخر زمان تمكّن از مباشرت .

244