صفا و مروه واقع است ، و احوط اجتناب است از آن نيز [1] . و بدان كه كفّارهء طيب [2] ، كشتن يك گوسفند است .
و بدان كه احوط بلكه اقوى ، حرمت گرفتن دماغ است از بوى بد ، بلى فرار كردن از آن به تند رفتن ، ضرر ندارد .
6 - پوشيدن دوختنى ششم - پوشيدن چيز دوخته است [3] و چيزى كه شبيه به چيز دوخته باشد ، مثل رختهايى كه از نمد مىمالند به هيئت بالاپوش و كليجه و كلاه و غير آن ؛ و احوط اجتناب از مطلق دوخته است هر چند قليل باشد ، حتى هميانى [4] كه پول را در آن مىكنند و در كمر مىبندند ، و چيزى كه از براى ناخوشى باد فتق مىدوزند ، مگر آن كه ضرورتْ داعى شود به استعمال آنها ، [ و ] در اين صورت احتياطاً فديه بدهند ، چنانچه هر گاه هر كه محتاج شود به پوشيدن دوخته ، فديه بر او لازم است كه يك گوسفند باشد . [5]

[1] و اقوى عدم وجوب اجتناب است با امساك بر انف .
[2] چنانچه در صحيح « زراره » است : « فَعَلَيه دَم » ، و در صحيحهء ديگر او و روايت « معاوية بن عمار » ، موافق نقل اجماع از « منتهى » و « تذكره » و موافق احتياط است .
[3] اما منع از مخيط ، پس به جهت نقل اجماع [ است ] ؛ و چون احتمال اشاره به مخيطهاى معهوده ، قائم است ، پس عموم آن در غير موارد نصوص ، مبنى بر احتياط است . و اما درع و سراويل و جامهء مزرور و نحو اينها از چيزهايى كه نايب مناب اينها مىشوند ، مجتمعةً يا متفرّقةً ، پس به جهت ورود نص در آنها [ است ] ؛ مقتضاى آن ، شمول به منسوج بلكه غير منسوج است با رعايت صدق عرفى يا نيابت از آن عنوان در اثر و شباهت در صورت .
[4] اظهر جواز بستن آن است اختياراً .
[5] و هم چنين بر متعمّدِ غير مضطرّ ، بخلاف ناسى و ساهى و جاهل كه چيزى بر آنها نيست . و ظاهر ، تعدّد كفّاره است به تعدّد صنوف مطلقاً و تعدّد فرد على التّرتيب . و احتياط در تعدّد در دفعهء واحده ترك نشود ؛ و فر [ قى ] بين ابتدا و استدامه نيست ؛ پس بر جاهلِ متذكّر است نزع آن بدون پوشانيدن سر ، چنانكه خواهد آمد ان شاء اللَّه تعالى ؛ و با ترك نزع ، كفّاره بر او لازم است . و جايز است پوشيدن سراويل براى كسى كه ازار ندارد ، و در وجوب فديهء مذكوره در متن در اين صورت تأمّل است .

228