احكام مصدود 1 - بعد از احرام حج يا عمره در همهء انواع حج ، اگر مانع شدند محرِم را از اكمال مناسك و راهى براى وصول به مقصد ندارد ، يا آن كه نمىتواند از آن راه سلوك نمايد ، متحلَّل مىشود به ذبح يا نحر هدى با نيّت تحلَّل در هر مكانى كه مانع محقّق شد ، چه در حرم باشد يا خارج آن ، و بر او بعثِ هدى نيست ، و تخييرْ محتمل است بين ذبح و بعث هدى و تحلَّل فعلى يا با مواعده .
و زمان نحر يا ذبح ، وقتى است كه فوت مىشود تا آن وقت ادامهء صدّ ، كه احتياط در تأخيرِ احلال ، تا آن وقت است ، و احتياط ، در ايقاعِ ذبح با نيّت تحلَّل به سبب آن است ، و جميع منافيات احرام بر او حلال مىشوند حتى نساء ؛ و بقاء احرام با انتفاء مجموع هَدى و نيّت ، موافق استصحاب است حتى در صورت عدم قدرت بر هدى و ثمن آن ؛ و احتياج به حلق يا تقصير بعد از هدى ، موافق احتياط است .
حكم مصدوديّت نسبت به مكانهاى مختلف 2 - اگر مصدود و ممنوع از مكَّه يا وقوفين شد ، حكم مصدود كه تحلَّل به هدى است جارى است .
و اگر مصدود از احد الموقفين باشد و متمكَّن از ديگرى باشد يا بشود ، اظهر عدم جريان حكم مصدود است ، بلكه مكلَّف است در صورت تمشّىِ حجِ صحيح اگر چه اضطرارى باشد ، به اتيان آن . و با تماميّت حج به هر نوعى در آن سال باشد ، محلى براى صدّ و حكم آن كه تحلَّل به هدى است ، نيست .
و اگر مصدودِ از ما بعد الموقفين به جميع اقسام آن باشد ، حج او صحيح و تامّ است و براى آنها عمل به وظيفه مىنمايد از استنابه در رمى و واجب بعدى كه قابل استنابه است ؛ و در سبق تحلَّل بر اعمال واجبه يا نيابت و لحوق آن ، تأمّل است و احوط دوّم است .
و هم چنين است احتياط در ممنوعيّت براى طواف زيارت و سعى ، [ و ] فقط احتياط در

195