ترك ، پس اگر در نذر ، تعيينِ سال نموده بود ، احوط قضاء آن در حال مشى و كفّاره است . و اگر معيّن نكرده بوده سال را ، اظهر وجوب اعاده است . و اگر منذور ، مشىِ در حال حج بوده پس در معيّن ، كفّاره ثابت است ؛ و در غير معيّنْ حج ديگرى كه در آن مشى نمايد ، ثابت است .
و اگر ركوب در بعض طريقى كه در جميع آن بر حسب نذرْ واجب بود مشى ، نمود ، پس در معيّنْ كفّاره ثابت است ؛ و قضاء حجِ در حال مشىِ در جميع طريق ، موافق احتياط است ؛ و در غير معيّن فقط اعادهء حجِ در حال مشىِ در جميع طريق لازم است .
اگر كسى نذر حجِ در حال مشى نمايد ، پس عاجز از مشى بشود ، اظهر جواز ركوب است اگر چه نذرْ غيرِ معيّن و مأيوس از رفع مانع يا تجدّد قدرت نباشد ، بلكه عالم به قدرت در سال بعد باشد . بلى اگر متمكَّن باشد از مشى در بعض طريق بدون مشقّت شديده ، وجوب آن قدرْ خالى از وجه نيست . و اگر ترك مطلقِ مشى كرد در اين صورت ، حكم آن مستفاد از سابق مىشود .

169