فرش يا ظرف ، يا ساير چيزهاى متعلقهء به او ، [ آن شخص ] غايب شود و احتمال اين برود كه پس از غيبت ، آن نجس را پاك كرده باشد ، حكم به طهارت آن مىشود ، خواه آن شخص ، بىمبالات در امر دين باشد ، يا نه ؛ لكن احوط ، اعتبار علم [1] به نجاست و صدور استعمال از او است بر وجهى كه علامت طهارت بشود .
و لكن حكم غيبت ، در تاريكى و كورى و غايب شدن شخص از رختها و توابع خود ، جارى نيست ؛ بلى هر گاه فروش يا ظروف او ، از توابع شخص ديگر هم محسوب شود ، در چنين وقتى ، به غيبت از آن شخص ، حكم به طهارت مىشود . و از اين باب است ، فروش و ظروفى كه در تصرف زن و خدمتكار است ؛ پس بعد از غيبت ايشان و احتمال تطهير ، حكم به طهارت مىشود .
استنجاء به سنگ و پارچه يازدهم : « سنگ و كهنهء استنجا » است و نحو آن ، و تفصيل آن در استنجاى مخرج غايط ، خواهد آمد .
استبرا دوازدهم : « استبرا » ، يعنى به خَرطات براى بول و به بول براى منى ، و به آن ، حكم به طهارت رطوبت مشتبه به بول و منى مىشود و اگر استبرا نكرده نجس است .
جدا شدن غساله سيزدهم : « جدا شدن غساله » و آن پاك كننده است رطوبتى را كه باقى مىماند در محلّ بعد از [2] فشردن ، بنا بر قول به نجاست غساله [3] .

[1] اظهر عدم وجوب اين دو احتياط است .
[2] يا به فشار دادن ، بنا بر عدم وجوب عصر ، مگر مقدّمةً براى انفصال غساله .
[3] چنانكه موافق احتياط است .

73